27-06-2014

Het kan verkeren

Er was een etentje op de tuin. Voor het eerst met tien man aan mijn eigengemaakte tafel. Zoals altijd als er iets met eten gedaan moet worden is W mijn steun en toeverlaat.
We waren geconcentreerd aan het werk. W wilde van mij een paar lenteuitjes hebben. Het kon volgens mij niet, omdat ik die zelf nodig had. Na wat heen en weer gedoe besloot ik dat hij er toch twee van mij mocht hebben.

W verdween weer naar het keukenblok. Na een paar minuten stond hij weer voor mijn tafel. 'Het is voor het eerst in onze vriendschap dat ik met jou heb moeten onderhandelen over een lenteuitje.'
De verbijstering kon niet groter zijn.

Geen opmerkingen: