Ik kijk naar de smaak van de boodschapper. En de wispelturigheid. Pen, potlood, toch weer pen.
Op de andere kant staat een soort agenda. Er moet veel met of door David worden gedaan.
Het briefje is doelbewust in mijn brievenbus gestopt. Wat beoogt degene die veel met David heeft?
Een schrijfoefening? Koppel gerechten aan de activiteiten. Vul de lege vrijdag in. Maak iets van het onleesbare gekrabbel van rechtsboven.
Ik raak nu al verveeld.
Waarschijnlijker is het dat iemand mij een geheime boodschap heeft gestuurd die ik nu als een gek moet gaan ontcijferen. Als het me lukt word ik naar een lommerrijke plek geloodst via allerlei schitterend rake teksten op muren, prullenbakken en in lege flessen, waar ik per stuk wel een maand bij stil wil blijven staan, ware het niet dat ik wil weten wie er aan het einde bij het water op mij wacht. Met wijn of whisky. Dat maakt me dan niet zoveel meer uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten