's Ochtends vroeg kom ik langs een café. Het is zo'n ouderwetse volkse met tapijtjes over de tafels en de verkeerde dingen aan de muur.
Iedere ochtend zie ik twee mensen. Ze zitten ieder aan de kop van de tafel, maar dan afgedraaid. Naar het publiek, zeg maar. Zij is zilverachtig geblondeerd, hij heeft elke dag hetzelfde vest aan. Er staan twee koffie op tafel. Op de tafel erachter staat een kooi met een grijze papegaai.
Ik vraag me altijd af waar ze het over hebben. Of ze samen zwijgend tegen de nieuwe dag opzien. Dat ze misschien na een lange stilte tegen elkaar zeggen: 'We sluiten de tent. Het wordt niet meer gewaardeerd.'
Vanmorgen liep ik weer langs. Maar toen ik doorliep, keek ik toch nog even om. Er klopte iets niet. De uitstraling was nog zwaarder dan normaal. Maar de koffie stond gewoon op tafel, en ze zaten afgedraaid van elkaar te zwijgen.
Toen pas zag ik de lege kooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten