Mijn oom wordt volgende week 91. Dat maakt dat hij soms stilstaat bij de dood. Zijn dood.
En dat begint bij de gang van zijn flat naar het kerkhof.
Hij heeft precies uitgezocht wat dat tochtje van niets in zijn kist hem gaat kosten.
'Weet jij wel hoeveel dat is?' vraagt hij.
Schandalig veel blijkt uit zijn verontwaardiging.
In de laatste jaren van zijn leven is hij vaak verhuisd. Daardoor heeft hij een innige band met zijn vaste verhuizer opgebouwd. Of die ook lijken mocht vervoeren. Dat mocht.
De deal werd gesloten.
Ik zie mijn oom al in een kist op een verhuislift wankelen. Dan wordt hij achter in een lege, veel te grote vrachtauto met daarop: Voor elke klus een bus geschoven.
Het zal dan wel veel schelen, maar het heeft toch iets ongezelligs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten