Plotseling krijg ik zo'n onbedaarlijke heimwee naar de tijd van de NBBS, Broodje van Kootje en het onwaarschijnlijk mooie, oude, verzakte pand van Granaat op de Oude Schans, waar elk schroefje, elk moertje in een ander laatje werd gestopt, en die laden reikten tot aan het plafond. De mannen die er werkten wisten exact waar wat verstopt was. En het rook er naar teer. Of smeerolie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten