Wij ontvingen een Romanticus in ons programma. Afgezien van het feit dat hij ging timen hoe lang hij nog voor de uitzending had - een uur - en hij het daarom gelegitimeerd vond om aan de drank te gaan en ik dat wilde voorkomen om hem niet strontlazarus aan tafel te hebben, wilde hij, met het glas wijn voor zich, wel eens weten wie ik was.
Nu vind ik het niet de bedoeling dat ik als redacteur over mezelf vertel, maar toch ontglipte me het feit dat ik op 18 mei zou debuteren.
'Dan moet je heel ongelukkig zijn, anders ga je niet schrijven.'
'Dat was ik ook, maar nu ben ik eigenlijk best gelukkig.'
'Dan is het wachten op de nieuwe krenking en het nieuwe verdriet.'
Ik kijk hem aan.
'Zo gaat dat nou eenmaal in het leven,' zegt hij en neemt heel tevreden een slok van het glas dat ik hem eigenlijk helemaal niet had willen geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten