31-12-2013

Geslaagde behandeling

Na een rondje tandartsen proberen heb ik er een gevonden. Ik koos gewoon de knapste zodat ik wat te kijken heb als ik word gemarteld. Ik had me daar best op verheugd, ondanks de aard van de ingreep.

Waar ik geen rekening mee had gehouden, waren die verdomde lampen die me totaal verblindden. Hij had niet alleen een vergrootglas op (daar ging mijn in-zijn-ogen-verdwijnen optie), daarboven zat ook nog zo'n mijnwerkerslamp die mijn hele systeem plat legde zodat ik ook niet kon afdwalen naar bijvoorbeeld zijn torso. Ik noem maar wat.

Met mijn ogen stijf dicht, de bloedspetters op mijn wangen, mond vol klemmen, tangen, zuigers, en een lichaam stijf van de stress was een inspirerend eindejaarsgesprek best lastig, en na afloop iets gezelligs zeggen ging ook niet door, want hij had me zo lang, zo ver achterover gelegd dat ik totaal high werd toen ik me weer in de normale stand bevond, dus onzin uitkraamde en hij snel wegrende. Een vergadering in. Een belangrijke. 

30-12-2013

Hogere wiskunde

Vannacht droomde ik een blog. Dat ik van 18.00-19.00 ergens wiskunde volgde, en tijdens het college werd uitgenodigd voor een picknick. Waarom dat de moeite van het vermelden waard zou zijn? Ik heb geen idee.

Misschien kwam het doordat ik dit weekend met vrienden uit eten ging en hij me ooit bijles gaf omdat ik alleen maar drieën haalde. De eerstvolgende repetitie werd een tien. Ik had bewezen dat het aan de uitleg van de docent lag, en was daar uiterst tevreden mee.
De vriend vertelde dat ik me dat van te voren had voorgenomen, alleen maar om die leraar te jennen. Dat was ik vergeten. Had ik nog een keer lol.

27-12-2013

Ai

Dit was niet zo'n best jaar. Dierbare doden en ziekte. En daarmee komt de onrust over volgend jaar om de hoek kijken. Ik heb toch vorig jaar, toen ik blij was dat ik Oud en Nieuw kon meemaken na die openhartoperatie, echt gedacht dat het heel anders zou gaan. Ik denk het nu weer.

24-12-2013

Donker licht

Ik hou erg van deze dagen. Ik durf geen 'donkere' te schrijven omdat er echt wel grenzen aan clichés zijn. Maar ik denk het wel.

Er staat een waxinelichtje op mijn bureau te schijnen en ik zit ernaast te schrijven. Mijn boot deint hevig op en neer. Af en toe komt er een rondvaart langs met desperaat kijkende mensen. Ik heb niet de neiging om naar buiten te escapismen, voordelig voor de kunst. Er is een lichtheid in mijn hoofd die mijn naam eer aan doet. Wel denk ik: laat dit jaar maar voorbij zijn. Echt voorbij.

23-12-2013

Had toch gekund?

Een paar dagen geleden liep ik laat op de avond naar huis en zag een lantaarn heftig roken. Ik vond dat geen goed teken en belde de politie. Zeer tevreden over mijn adequate handelen als verantwoordelijke burger, liep ik verder. Ik vond het alleen jammer dat geen Amsterdammer nu wist dat ik de stad had behoed voor een complete in de aslegging.

Dit weekend voeren we langs het Light Festival. Op de route stond niet een lantaarn te roken. Het waren er vier.

21-12-2013

Bloed kruipt

Ik ben bezig met nieuwe verhalen voor mijn verhalenbundel die in september uitkomt.
Nou is het lastige dat de kanker steeds om de hoek komt kijken. Welk personage ik ook opvoer; of hij heeft zelf kanker en gaat enorm dood, een stervende moeder heeft het, of er komt een vrouw die de kanker niet wil onderkennen en intussen wegrot. Het komt gewoon bovendrijven. Al die mensen die het hebben. Krijgen. Lijden. Doodgaan.

Mijn verweer is natuurlijk dat literatuur moet branden en schuren. En dan houd ik gewoon geheim dat het schrijven ervan me enorm veel plezier geeft.
Is er toch nog sprake van kankerwinst.

20-12-2013

Nooit meer klagen

Eens in de zoveel tijd ontvang ik groepen die Gluren bij de buren. Ze komen binnen, ik vertel ze iets over het leven op het water, ze stellen wat vragen en gaan weer weg.

Gisteren kwam er een groep van ongeveer tien mannen mijn boot op. Soms klaag ik over het tekort aan leuke mannen, maar dit waren echt mannen van het goede soort.
Ik hield mijn normale praatje.
Niet slim.

Hoeveel voorzienigheid heb ik nodig, zeg. Staan ze nota bene in mijn eigen zitkamer opgesteld. En wat doe ik? He-le-maal niets.

19-12-2013

Hip hop afleiding

Iedere ochtend, nou ja, bijna iedere ochtend doe ik hip hop abs met Shaun T.
Dat moet je langgerekt en liefst met versterkt volume uitspreken.
Hij staat in een klasje waarbij zo'n zes vrouwen achter hem elke seconde lachen. Zouden ze al spierkramp hebben, dan zeker in hun bevallige kaken.

Terwijl hij de workout doet schreeuwt hij er een beetje doorheen.
'You can swing your hair if you want to.'
'You want party grooves! Yeh, that's what you want!'
'Do you want me? You can want me if you want...'

Zijn teksten leiden me af omdat ik over antwoorden ga nadenken, en mis meteen de abs die mij volgens Shaun Teeee een goddelijke sixpack moeten geven. 

18-12-2013

Treffend

P over het redigeren van mijn korte verhalen: 'Zoeken met twee brillen op.'

16-12-2013

Leg zoveel toeval maar eens uit

Ik lag overhoop met een bestuur. Ik had de reactie op mijn eerste brief al sinds eind november in huis, maar omdat ik geen held ben in conflicten, stelde ik mijn weerwoord uit en uit.
Vandaag (drie weken later) schreef ik eindelijk terug. En omdat ik toch voor de confrontatie had gekozen, was de inhoud best pittig.

Tevreden over mijn heldendaad deed ik de brief op de bus, ging ergens op bezoek, kwam terug en vond een prachtig boeket van het bestuur.
Morgen krijgen ze mijn brief.

12-12-2013

Goede reis

In de trein kwam een gedistingeerde Afrikaan naast me zitten. Hij wilde weten of ik Frans sprak. Dat deed ik. Toen ging hij los.

Hij vond me een geweldig mooie vrouw, en mijn kleding was ook allemaal helemaal perfect, eigenlijk echt alles (blik van haut naar bas), elk kledingstuk was bien choisi. Ik glimlachte mademoisellerig, bedankte hem voor de complimenten en dacht intussen: hij zou raar opkijken als hij dat belle petje van mijn hoofd zou halen.

Hoe vaak ik per dag versierd werd. Och, och, die Nederlandse mannen. Die durfden ook niets.
Ik was intussen wel blij dat het allemaal in het Frans ging, in die overvolle spitstrein.
Voor Diemen kwam hij tot zaken en stelde voor dat ik zijn petite copine werd. Ik wist niet hoe ik in het Frans moest zeggen dat me dat niet zo'n goed plannetje leek omdat hij erg uit zijn beau mond stonk. Maar ik heb hem wel, oh la la  ça ne va pas, heel vriendelijk voor de eer bedankt. 

11-12-2013

Het werkt wel

F nam me mee naar de Chinees. We werden ontvangen door een ober en F begint Chinees met haar te praten. Door die klanken krijg je toch het gevoel dat je in de maling genomen wordt. Ik kreeg onwaarschijnlijk de slappe lach, maar hij ging gewoon door en de vrouw leek hem goed te begrijpen.

Ze ging ons voor naar de andere zaal waar we een tafeltje kregen. Daar nam een andere ober het van haar over en F begint ook met hem te ouwehoeren. De man reageert normaal en praat niet langzaam of zo.
Ik probeerde uit alle macht mijn lachen in te houden, maar het maakte niets uit, want de mannen waren druk in de weer met elkaar. F zat er inmiddels echt lekker in.
Toen de ober wegliep zei hij: 'Ach. Allemaal maar indrukmakerij.'

10-12-2013

In de groei

Ik houd een telefonische update met F&H die in Frankrijk wonen. We doen ook even een rondje gezondheid. Ik vertel dat ik nu ongeveer twee millimeter haar op mijn schedel heb staan.
F: 'Dan kunnen we het precies bijhouden; we hebben hier wintertarwe voor de deur. Dat groeit ook zo langzaam.'

09-12-2013

De volgende ronde

Gedurende de afgelopen vier maanden zat ik in een vage, glazige bubbel. Die bubbel, een bijwerking van de chemo, maakte dat ik met een gekke afstand naar de wereld keek. Alsof ik er maar niet bij kon komen. Ergens in de verte gebeurde het. 

Doordat mijn evenwichtsorgaan ook aangetast was, voelde lopen door de stad als een wandeling op een andere planeet. Vooral omdat voorbijgangers geen idee hadden van wat er gaande was. Totaal onwerkelijk. Ik dacht ook vaak: wie van die mensen heeft ook een geheim, wie loopt er hier te wankelen en hoopt dat niemand hem per ongeluk aanstoot.

Dit weekend was de bubbel opgelost. Ik liep door de negen straatjes te stuiteren van geluk. Ik kon iedereen weer van dichtbij bekijken, meedoen. En heel voorzichtig denken: het is voorbij.
Ik mag door.

07-12-2013

Aanvaard

In de steeg stond een man. Toen ik langs liep zei hij: 'Sorry. Excuses.'
Niks misdaan en toch spijt hebben. Goede basishouding. 

05-12-2013

Sinterklaas

Vandaag stond ik in de boekwinkel om te helpen met de Sinterklaasdrukte die er niet was vanwege de storm, toen Sinterklaas zelf binnenkwam. Hij had twee pieten bij zich en ging midden in de winkel een gedicht voor de boekhandelaar voordragen.

Sinterklaas was zenuwachtig. Het papier trilde in zijn handschoenenhanden.
Dat vind ik geruststellend. Dat zelfs Sinterklaas niet alles onder controle heeft.

04-12-2013

Doet het ook goed op een verjaardag

Het is een goed idee om nu toch eindelijk eens een keer Russisch water te gaan lezen. Help ik u in een keer van een nog onvoltooid goed voornemen van vorig jaar af.
Hoe aardig is dat?

03-12-2013

Anders

Ik hou er niet van als ik in een schema pas.
Erg vermoeiend, ik weet het. De toerist die geen toerist wil zijn.

Er werd nu zelfs een tekeningetje uit de kast getrokken. Maar toen ze zei dat mijn paraplu kapot was en dat daarom een heel ander verhaal werd, haalde ik toch weer opgelucht mijn standaard adem.


30-11-2013

Russisch water

Ik had ruggespraak met mijn redacteur - hij is eigenlijk de ex-redacteur, maar daar
wil ik nog niet aan - over mijn verhalen. Over dit en dat en gedoe en zo. Hij sms't terug en sluit af met: 'Plus dat je 't kunstje al eens geflikt hebt: RW.'

De volgende dag maakten we een wandeling en toen kwam ik dit tegen:


Dat was bij een tweesprong. De pijl wees de verbodentoegangsweg in.
Dat is precies de richting die ik al was ingeslagen. 

29-11-2013

Guilty pleasure

Dat we daar dan dankzij DWDD nu met z'n allen voor uit mogen komen.
Hurrah Ann Murray.
Ik laat het door de kamer schallen en zing mee en ben blij dat ik geen buren heb.
Vooral voor hen eigenlijk. 

28-11-2013

Met richtinggevoel

Mail van W. Maar het zou ook een tegeltje kunnen zijn.

Vrouw vervolgt moedig haar weg na drassige weiden

27-11-2013

Om te bloggen

Ik klaag bij W dat hij om half zes nog niets leuks heeft gezegd. Hij vindt dat ik rustig moet wachten. Misschien dat hij tussen nu en 24.00 uur de geest krijgt. 

26-11-2013

Doe maar niet

Ik heb het idee dat mijn wimpers en wenkbrauwen aan het aangroeien zijn, maar weet niet zeker of dat wishful thinking is, dus vraag ik W om een uitspraak.

Hij bestudeert het geheel, duwt mijn hoofd verscheidene kanten op voor een juiste lichtval, en zegt dan: 'Jaha, ja, er zit een hele rij kleine haartjes.'

Ik ben door het dolle, geef hem een high five, en strek dan een arm omhoog omdat ik mij plotseling Mega Mindy voel.

W: 'Dat gebaar kun je maar beter niet maken met zo'n kale kop.'

25-11-2013

Verwarmingswarmte

Gisteravond laat hebben we nog een herberg gevonden en daar zitten we ons nu te verlekkeren over de luxe van een verwarmde badkamer, een nacht lang comfortabel doorslapen, naar een wc gaan die op een riolering aangesloten is, en het schrijven met warme handen.

Hier is de open haard voor de gezelligheid in plaats van noodzaak om te overleven. Het scheelt best veel tijd. En gevloek.

24-11-2013

Vuur, kou en champagne

Gisteren stookten we de kachel in de kleine kamer hoog op. Zo hoog dat er niet te ademen viel, laat staan te slapen. Dus sleepten we de matrassen weer terug naar de kachel in de voormalige stal en troffen onze voorzorgsmaatregelen.

We gingen er vanuit dat Chef Vuur de nacht deze keer slapend zou doorbrengen, dus kochten we briquetten die ons zorgeloos warm zouden houden. Daar verheugden we ons op.

Om half vier werd ik wakker door W die vloekend voor het gedoofde vuur zat, als een gek in de vonken blazend om het geheel weer aan de praat te krijgen. Hij kon de blaasbalg niet vinden.

Het was de druppel. We gaan verkassen. We zitten nu te wachten op het groene licht voor een ander huisje hier in de buurt.
W houdt een referaat over tegenvallende briquetten en de luxe van warm schijten. Intussen drinken we champagne.

W: 'Als de omstandigheden dan niet chique zijn, dan brengen we die er zelf maar in.'

23-11-2013

Cheffen

We zitten in een prachtig huis, alleen zijn de omstandigheden in dat huis wat spartaans. Geen centrale verwarming, we hebben een binnen wc waar we niet op mogen poepen, maar wel een tochtige kakdoos zonder deur ergens ver weg in de tuin.


Omdat de slaapkamers te koud en vochtig zijn, hebben we matrassen voor de haard in de kamer gelegd. W heeft mij tot Chef Vuur gebombardeerd, omdat hij Chef Kok is.
Ik kon niet slapen en dat was maar goed ook, want het hout deed het niet zo lang als we hoopten. Dus heb ik tot 5 uur in de ochtend me ik weet niet hoe vaak uit bed gemotiveerd om er in de kou een blok op te gooien. Het spijtige was dat W helemaal geen weet had van mijn taakstandvastigheid.


Vandaag zitten we te schrijven in de kou en W houdt maar niet op om foto's van mij te maken. Ik ben in een soort ijsbeer getransformeerd en moet onwaarschijnlijk veel moeite doen om mijn humeur niet enorm te laten verpesten door de kou, kou, kou.
Laten we het erop houden dat ik nog niet helemaal de oude ben na de longontsteking.


Inslaan

W bij binnenkomst van een Franse supermarkt:
'Oeh, ik krijg altijd zo'n mengeling van desperaatheid en geluk.'

Vervolgens raak ik hem kwijt tussen de gigantische schappen.


Ik was net te laat voor een foto waarop hij languit op de grond ligt te bestuderen wat die Fransen daar onderin allemaal wegstoppen. 

21-11-2013

Lichtfeest

Vader tegen zijn driejarige dochter: 'Zal ik je beschermen tegen de draak?'
Dochter: 'Nee.'

Het klonk als: bemoei je er niet mee, flapdrol.


20-11-2013

Opgewekt grafwaarts

M heeft zijn begrafenis zitten plannen. Hij verafschuwt ze, dus moet hij voorkomen dat hij zelf in een standaard ritueel geduwd wordt. Hij laat me een lijst zien.

Hij wil:
In korte broek in de kist in een bruine kroeg opgebaard worden.
Paaseieren en een kerstboom. Zwarte Piet heeft hij doorgestreept.
Bier en champagne.
Een bruidsboeket. 
Er moet rijst gegooid worden.
Hij wil getuigen.
En een fooienpot.

19-11-2013

Uitgeteld

Ik heb nog nooit stilgestaan bij het aantal stappen dat ik op een dag zet. Maar opeens zit er zo'n ding in mijn broekzak en weet ik dat ik vandaag 22.837 keer mijn ene been voor het andere heb gezet.
Hoe heb ik ooit zonder gekund.

18-11-2013

Voorbij en terug

De intocht van Sinterklaas zal voor altijd verbonden zijn met Marian. Gisteren liep ik er weer per ongeluk in, net als vorig jaar.
Hoe snel een leven kan veranderen. Hoe snel een leven voorbij kan zijn. 

17-11-2013

Ik ga niet terug

Ik loop met de onwillige stappenteller in mijn zak terug naar huis met een vers gekochte gids over Santiago. Als ik over een van de smalle achteraf grachtjes loop - hoge bruggen, gele reflectie van de bladeren in het water - zie ik een man op een bankje zitten. Hij veegt met een zakdoek zijn ogen droog en zet zijn bril weer op.

Ik wil iets zeggen, maar ik weet niet wat. En durf het risico niet te nemen dat hij een eventuele bemoeienis vervelend vindt. Of dat hij gewoon allergisch is.
Maar het grootste obstakel is toch: wat kan je zeggen tegen een wildvreemde die het moeilijk heeft.

Zodra ik hem voorbij ben, weet ik het.
'Het komt misschien niet goed, maar het komt anders.'

Te laat.
Dan zeg ik het maar tegen mezelf. 

16-11-2013

15-11-2013

Omslag

Ik dronk voor het eerst sinds een half jaar drie borrelglaasjes wijn.
Het beviel.
Ik praatte zo veel dat ik er zelf doodmoe van werd. 
Mijn hoofd begint te stekelen.

Geluk is een contrastgevoel.

14-11-2013

Het nieuwe leven uitgeven

En toen kwam T met het idee dat ik naar Santiago de Compostella moest gaan lopen. Mijn eerste reactie was, o nee, niet samen met allemaal types die het ook moeilijk gehad hebben, me in de file gaan lopen bezinnen op de afgelopen tijd.
Maar hoe meer we het erover hadden, hoe enthousiaster ik werd.

Zat ik alleen nog met een Artist in Residency die ik in januari in Ierland wilde gaan doen en een tand die me veel geld gaat kosten. Op zulke momenten is mijn broer een goede om als voorbeeld te nemen. Hoe minder geld hij heeft, hoe meer vakanties hij boekt en auto's hij koopt of laat kopen door zijn vriendin. Wat zou ik dan moeilijk doen over twee weken schrijven, anderhalve maand lopen en een tand.

Al dacht ik dat gisteren eigenlijk ook bij het kopen van een jurkje en lingerie. En twee dagen geleden toen ik wel heel erg mooie laarzen zag. En dan vergeet ik bijna de hanger van smaragd en de ring die ik de dag daarvoor geen van tweeën kon laten liggen. 

13-11-2013

Even checken

App van de boekhandelaar: 'U verkeert toch niet reeds aan gene zijde?'
Adequate vraag. Ik denk ingegeven door het feit dat ik met sinterklaas en kerst kassameisje zal spelen.
Geeft niet. Er wordt aan me gedacht.

12-11-2013

Afschudden

K en ik telefoneren. Hij is precies wat ik nodig heb. Ik had gisteren op een rij gezet wat er allemaal is  gebeurd dit jaar en wie er dood zijn gegaan of er gewoon niet waren, terwijl ik ervan overtuigd was dat we meer hadden dan alleen maar for better

Hij vindt dat ik alleen maar moet bedenken wat ik wil, en als dat betekent: pats de deur dicht, dan is dat zo, al maak ik eventueel een fout. Niemand kan vanuit de kutsituatie waarin ik nu verkeer oordelen over hoe ik het doe. En als dat al gebeurt, is dat vanuit een comfortabele positie.
Daar had ik nog niet aan gedacht. 

'Wat is heb beste moment om een boom te planten? Twintig jaar geleden.
Wat is het een na beste moment? Nu.'

'Je wordt geschoren door het leven en dan moet je gewoon stilzitten.'

Aan het einde van ons gesprek bedank ik hem.
'Heb ik toch een kleine contributie gedaan aan een leven.'

11-11-2013

Plasingtitel

Ik weet niet wat er tijdens mijn afwezigheid allemaal op blogspot is gebeurd, maar ze spreken mij nu gezellig in het Afrikaans toe. In plaats van publiceren is het publiseer, in plaats van bewaar is het stoor, en voorbeeld is voorskou geworden en in plaats van sluiten kan ik mijn stukje nu toe maken.

Ik wilde net de dingen anders gaan aanpakken, had nog niet over de mogelijkheid gedacht om de zaken anders te benoemen en dat je er dan al bent.

09-11-2013

Klantenbinding

Mijn vader kan er maar niet over ophouden. Over al die dikke, domme meisjes van Albert Heijn. En dan gaat hij toch nog maar weer een boodschap doen.

01-11-2013

Niet zomaar

We moesten vanuit de wachtkamer van de eerste hulp door een ruimte lopen waar een mevrouw gehecht werd. Ik was al wankelig, maar die aanblik maakte me nog minder stabiel.

Ik werd in een glazen vitrine gelegd, aan allerlei apparaten gekoppeld, kreeg zuurstof, er werd een hartfilmpje gemaakt, op me getikt en geklopt, ze stelden de meest idiote vragen, mijn hele borst en buik en schenen stopten ze onder de plakkers en draden, geen idee meer waar dat voor was, er werd geconstateerd dat ik koorts had, er werden ik weet niet hoeveel buizen bloed afgenomen, thoraxfoto's gemaakt, en ik dacht intussen alleen maar: nou nou, jongens, zo beroerd voel ik me nou ook weer niet.

Na al deze handelingen lag ik gekreukeld op het bed, mijn haar scheef, bril uit model, met zo'n zilveren zuurstofsnor op, gekeeld door rode, groene en gele draden.
Ik wilde even van T weten hoe ik er bij lag.
'Zie ik er schitterend uit?'
'Daar kan ik alleen maar een positieve melding van maken,' zei hij. 

Na al die drukke moeite van zoveel mensen (zeven) en na drie uur daar gelegen te hebben, was ik toch opgelucht dat ik iets had wat er toe deed en waar ik dan niet meteen aan dood zou gaan. Dat is wel beter dan afscheid nemen met: 'Toch bedankt.'

31-10-2013

Altijd een oplossing

Ik vertel W dat mijn idee dat ik in december alweer een fijne rattenkop zal hebben, gezien de verkregen informatie toch te optimistisch blijkt.

W: 'Dan wordt het Happy New Hair.'

30-10-2013

De andere kant

Ik zie voor het eerst een reclame die begint met de achterkant van een man, en ik herken onmiddellijk de billen van Jort Kelder. Dat vind ik op zich best opmerkelijk. Maar zo is het.

Vorig jaar ging een opdracht voor een programma aan mijn neus voorbij, omdat de producent het gevoel had dat het niet zou klikken tussen Jort en mij.
Dat lag dus niet aan de billen van de heer Kelder. 

28-10-2013

Zo is het

In de vroege ochtend hoor ik opeens de buren losbarsten in een onvoorstelbare goede ruzie. Dat vertel ik mijn ouders. En ook dat ik steeds meer op mijn vader begin te lijken, want ik zette even een deur op een kier om de teksten goed op te kunnen vangen.

Mijn vader, beledigd, 'Je begint steeds meer op mij te lijken?! Dat heet interesse in de medemens! En je bent goddomme schrijfster, dan moet je je op de hoogte houden.'

25-10-2013

Niet maakbaar

Een publieke figuur kreeg de opdracht om meer met haar tieten vooruit te gaan staan.
Haar commentaar: 'Dat kan ik helemaal niet, met mijn tieten vooruit.'

24-10-2013

In de winkel

Ik was lang niet in de boekwinkel geweest, maar de boekhandelaar was jarig en hij beloofde een koekje bij de thee. Dat bleek een zompige bastogne die hij in de ijskast had bewaard omdat het open pak stamde uit maart en hij dacht dat de koekjes zo beter tot hun recht kwamen.

Ik was daarover nog met hem in discussie, toen er een man binnenkwam. De boekhandelaar sprak hem aan op een klein plukje haar dat rechtop stond.
'O, staat het weer verkeerd?'
'Dat kun je zeggen, ja,' antwoordde de boekhandelaar alsof hij persoonlijk beledigd werd. 'Je gebruikt toch geen gel? Want dat vind ik niks, gel.'
De klant ontkende en rekende af.
Toen hij wegging zei de boekhandelaar: 'En je weet het hè, die pluk.'
De man wist het nog en wenste ons een prettige dag.

De boekhandelaar ging weer zitten.
'Je ziet dat ik nog niets van mijn klantvriendelijkheid heb verloren.'

23-10-2013

De geneugten van een verborgen wereld

Vandaag dronk ik koffie met R, die ik langer dan zeven maanden niet had gezien.
Zijn commentaar: 'Je ziet er erg goed uit voor iemand die lijdt.'

Toen we vertrokken goot het. Hij wilde weten of ik een paraplu wilde lenen.
'Nee hoor, ik doe thuis mijn haar toch af.'

22-10-2013

Op een witte dan?

Met W neem ik het kopje Sinterklaas even door.
Shepherd: 'We don't go around saying all whites look like this, all whites look like that. We don't do that.'
Ik hoop dat er iemand even tegen het Vereneke zegt: We neither, babe. 

Maar W had een constructieve bijdrage. De oplossing. Op mijn aandringen gebruikte hij ter plekke zijn contacten om dicht bij Eberhard te komen. 
Ik verwacht dat hij morgen wordt uitgenodigd op het stadhuis.
Verder verwacht ik dat hij elk jaar naast Sinterklaas de stad in moet komen rijden.
Op een donker paard.
W vertelde me nu al dat hij daar totaal geen zin in heeft.

17-10-2013

Kennismakingsgesprek

O (10) komt mee met I. Hij opent het gesprek.
'I heeft het me op school verteld.'
Ik knik.
'Van je kanker. En je had ook eh..."
'Chemo. Klopt. Maandag was gelukkig de laatste.'
'Dus de kanker is nu weg.'
'Ja.'
'Wat fijn voor je. Ik heb suikerziekte, scheve voeten en een bril.' 

16-10-2013

ICE

Ik mag in I's (10) bed en voor het slapen gaan legt hij even uit waar ik allemaal gebruik van kan maken. Een ster aan het plafond die ik aan en uit kan doen, maar ook gewoon zacht kan laten branden, Donald Ducks die ik mag lezen als ik niet kan slapen, 'hou je van Lego? Dat staat daar', en 'ik denk niet dat het gebeurt, maar stel je krijgt een overstroming, dan zijn hier mijn waterschoenen.'

15-10-2013

Pavlov

Ik voelde me niet zo goed, maar gelukkig kwam S voor mij koken. Ik deed open zonder haarband, met bril, muts tot ver over mijn oren, anders lijk ik op Dopey.
Ik had S vijf weken niet gezien. Het eerste wat ze zegt is: 'Als ik jou zie dan heb ik zo'n zin in drank.

14-10-2013

Out of key

Omdat mijn huurders om 6 uur 's ochtends vertrokken, checkte ik niet uit. Ik had ze op het hart gedrukt de sleutel op de tafel te leggen, en natuurlijk de boot niet af te breken. Dat was geen probleem, ze waren responsible people.

Vanuit de boshut ging ik gisteren met 1 vuilniszak, vier pastic tassen en een labtop op de fiets zitten terwijl het hoosde. Ik was binnen de kortste keren totaal doorweekt. Wind tegen. Het was best zwaar. Maar ik hield mezelf goed door te praten zoals de winnaar van Expeditie Noordpool dat deed: Je kunt het, nog even, doorzetten, je doet het goed, enz. Er was toch geen hond op straat.

Het verlangen naar een warme douche werd steeds groter. De ongerustheid ook. Iedereen zegt de hele tijd dat mijn weerstand 'natuurlijk' nul is en vandaag is mijn laatste chemo die ik voor geen goud wilde missen door een griepje. Dus werden de gesprekken met mijzelf dwingender.

Alsof ik de hoofdprijs in ontvangst ging nemen opende ik mijn voordeur. Probeerde dat althans. De responsible people hadden de sleutel erin laten zitten.

12-10-2013

Mister

E komt langs in de hippiehut. Ik was bezig met bomen zagen en uitgraven. Hij deed meteen gezellig mee en installeerde ook nog even mijn gereviseerde kachel.

Tijdens het eten vraagt hij of ik nog blog.
'Ik houd het nu een beetje in de gaten, maar ik kom er nooit in voor. Laatst had je het over E, ik denk nu gaat het over mij, maar dat was ik helemaal niet.'
'Wil je dat graag, dan?'
'Ja.'
'Met foto erbij?'

'Ik wil een Mr. Big zijn. Of is dat te hoog gegrepen?'

11-10-2013

Baggeren

R sms't om te weten of ik het goed heb gehad. Maar ook dat de buurman die tussen ons in zit, degene van het beboste huisje en de harde stem, is gaan baggeren. Ze zag hem in zijn blootje, op een zwarte slip na, druk bezig in de modder. 

Ik laat dit beeld eens heel goed tot me doordringen. De buik, het zwart, het galmen. Maar goed dat niemand mij van te voren heeft gevraagd om te kiezen tussen het Alhambra of L in zwarte onderbroek. 

01-10-2013

Gordijnen dicht

Ik vertel de taxichauffeur dat ik nogal beeldend gedroomd heb van Matthijs van Nieuwkerk. Normaal gesproken onthoud ik nooit dromen, maar deze was zo goed, dat mijn onderbewuste het waarschijnlijk zonde vond om al dat moois verloren te laten gaan.

De chauffeur vond er niet veel aan, aan die hele Van Nieuwkerk niet. Zij droomt regelmatig dat ze in haar taxi rondrijdt met de gordijntjes dicht. Waarom was haar een raadsel, want ze had er totaal geen lol in. En dan was de brug ook altijd open.
'Doe mij die Van Nieuwkerk van jou dan maar. Das toch net een tikkie beter dan rondrijden met de gordijnen dicht.'

30-09-2013

Goede buur

De tuin van mijn buurman staat vol met sparren en andere lelijke bomen. Hij kan door een smal paadje bij zijn huisje komen. Dat huisje staat op instorten. Toen ik hem nog niet kende, was ik ervan overtuigd dat hij een seriemoordenaar was die her en der zijn slachtoffer meesleurde naar zijn bouwval om daar behoorlijk nare dingen mee te doen.

L blijkt een grote, joviale grote kerel die schreeuwt in plaats van praat.
Ik had hem al een paar keer gevraagd of hij drie van die lelijke bomen wilde toppen, dat wilde hij best al wist hij niet wanneer. Dat schoot niet op. Ik veranderde van tactiek. Of ik hem misschien kon helpen. Hij zei dat ik alles mocht doen met zijn tuin wat ik wilde.

Gisteren heb ik gedaan wat ik wilde. Het enige wat ik nu hoop is dat hij niet toch die moordenaar met een kort lontje en geheugenverlies blijkt te zijn.

26-09-2013

Op de drempel

Er stonden twee meisjes voor de deur. Of ik kinderpostzegels wilde. Dat wilde ik, en ik vroeg ze binnen.
'We mogen niet binnen komen.'
'O, nee, natuurlijk, heel goed. Doen we het zo.'
'Ik vertrouw je wel.'
Dat vond ik een mooie opsteker.
'Ik heb eigenlijk een tafeltje nodig, om te schrijven. Ik kom gewoon binnen.'

Binnen was de thuishulp hard aan het werk.
De formulieren werden ingevuld, ik hoorde de verhalen over hun huizen (1 boot, 1 gewoon) de buurt, dat ze elf en zes waren, en dat de jongste heel goed in geografie was, al had ze dat nog nooit gehad, en dat ze geen huiswerk deed, want dat vond ze stom. 
Toen vroeg ze met knikje naar de thuishulp: 'Is dat je werkster?'
De thuishulp is een jonge man. Een donkere.

24-09-2013

Karl Ove Knausgard

'Je wordt manisch en raakt in een soort gemoedstoestand alsof je high bent. Niets anders doet er nog toe. Het voelt heerlijk, het lijkt op dronken zijn, maar met behoud van controle. Je bent je nog steeds bewust van jezelf, alleen anders.
Het is een vorm van extase. Alle schrijvers streven daarnaar, want elke schrijver weet dat het bestaat. Het is alleen erg moeilijk om die staat te bereiken.

'Weet je zeker dat ze daar allemaal naar streven?'

'Anders zijn het volgens mij geen echte schrijvers. Want die staat van genot is de enige reden om te schrijven. Je voelt dat je in verbinding staat met iets dat veel groter is dan jezelf. Waarom zou je überhaupt schrijven als je niet op zoek bent naar dat gevoel?'

'Ik ben minder bang.'
'Voor wat?'
'Voor jou, bijvoorbeeld.'

Onzin

Kan iemand mij vertellen waarom Stoner mijn leven zou veranderen?

23-09-2013

Liedtekst Hijsen

De woorden werden op een avond in een boekje opgeschreven en later een keer overgetypt. Ook een aantal keren geprint. Een keer naar de singer/songwriter gemaild. Toen werden de woorden op muziek gezet. Daarna nog een keertje aangescherpt.

En vanaf 15 november liggen mijn woorden samen met de muzieknoten en de stem van Beatrice van der Poel in de winkel.

21-09-2013

Mantelen

M komt langs. Hij wil koffie. Ik lig op de bank en wil dat hij het zelf gaat zetten. Hij is het er niet mee eens.
Ik: 'Je hoeft alleen maar op het knopje te drukken. En dan nog een keer.'
Hij blijft zo lang stil dat ik wil opstaan, wat niet lukt, en hij springt op.
'Ik moet bij jou altijd even doorprikken of je niet een aanstellertje bent.'

Als hij met zijn koffie zit vraagt hij: 'Vind je me niet een Florence Nightingale?'
'Nou...,' mompel ik. 
'Dat is allemaal in jouw eigen belang.'

En als hij weggaat:
'Leuk om hier weer eens te zijn, ook al zit je er als een zoutzak bij.'

20-09-2013

Laag over laag

Het ziekenhuis bood een cursus: Feel good, look better aan. Met zo'n 15 vrouwen zaten we om een tafel die vol stond met make-upspullen, spiegels en pruikenhouders. De haren werden afgegooid en de tubes gingen open.

De vijf schoonheidsspecialisten die ons geduldig onderwezen, zaten zo vol in de pancake, rouge en knalrode lippenstift dat ik me voornam niet al te veel van hun adviezen aan te trekken.
Ik kwam er met felgroene oogschaduw weer uit.
Maar, ik moet echt zeggen, door de rest van de make-up lookte ik toch veel better.

De moeite die het kost de hele toestand aan te brengen weerhield me er vandaag echter van om de toilettas te pakken.
Meteen dag 1 na de cursus heb ik de boel al laten versloffen.
Vertel het ze maar niet. 

19-09-2013

Petje op petje af

Ik had haar zo'n 16 jaar niet gezien, en opeens was ze daar weer. Mooie rode A. Ze kwam beladen met broodjes en zonnebloemen en baalde intussen dat ze de baklava was vergeten. Ze sprong rond in mijn huisje alsof ze het zelf had gebouwd en ingericht.

Toen we tegenover elkaar zaten vroeg ze of ze mijn kale kop mocht zien. In had mezelf beloofd dat niemand me zo te zien zou krijgen, maar ik keek eens naar A en vond het wel prima. De muts en de haren gingen zonder gêne af.
Ik verwachtte dat ze zou schrikken, maar dat deed ze helemaal niet. Ze vond het schitterend.
Ze beweerde dat ik een hartstikke mooi hoofd heb, en toen begon ze dat mooie hoofd te aaien. Dat hoofd vond dat na al dat gemuts wel prettig. 

18-09-2013

Voor je houden

Een tuinbuurman kwam me iets over een kat te vragen. Verder wilde hij weten of het wel goed met me ging, wat ik alle drie de keren met: 'Ja, heel goed,' beantwoordde.
Intussen vond ik het wel jammer dat ik mijn haar niet ophad.

'Ja, nou, ik hoorde van de overburen van je... eh...' Die overburen had ik met klem gevraagd het niet verder te vertellen.
Toen werd het toch nog een gezellig gesprek over kanker. 

17-09-2013

Ik huichel. Dus ik groetjes.

Er zijn twee soorten mensen. De ene soort sluit af met groet of groeten en de andere soort met groetjes. Ik behoor tot de eerste.

Groetjes vind ik kinderachtig, nee, meisjesachtig en een tikje oppervlakkig. Maar op groetjes past de stevige groet niet. Dus strooi ik met groetjes als de andere partij dat doet en voel mezelf altijd een huichelaar.
Vraag ik me opeens af of mannen ook aan groetjes doen.

14-09-2013

Schrik en afschrik

Ik ben niet heel dapper. 's Avonds alleen in mijn hippiehuisje vind ik eng. Gisteren monteerde ik gordijnrails zodat een verkrachter mij niet eindeloos kan gaan zitten bestuderen voordat hij toeslaat. Dat scheelt wel.

Plotseling klinkt er een hard geluid. Alsof er tegen mijn schuurdeur wordt gebonkt. Ik grijp onmiddellijk mijn hulpjongens: een sportfluitje en zaklamp.
Met kloppend hart zit ik doodstil te luisteren. Het geluid is gestopt.

Mijn muts zet ik af - ik ga ervan uit dat zelfs een verkrachter smaak heeft, verzamel moed en schijn met mijn lamp door het raam.
Niets te zien.

Min of meer gerustgesteld werk ik verder en kijk na een tijdje omlaag. Er hangt een fluitje om mijn nek.

12-09-2013

Kansen

Ik heb de smaak van het buitenland weer te pakken gekregen. Hoog tijd om nog wat afwisseling in mijn Amsterdamse leven te gooien. Dus zwoeg ik op een application voor een artist in residency voor een van de mooiste die er bestaat, maar tegelijkertijd een van de moeilijkste om aangenomen te worden omdat je concurreert met hedendaagse populaire schrijvers zoals A.M. Homes, Jonathan Franzen en E.L. Doctorow: MacDowell Colony.

Het is onvoorstelbaar, maar over de hele wereld zijn dit soort residencies die kunstenaars gratis of tegen een kleine vergoeding ontvangen. Ik ben er tot nu toe in twee geweest, Convento Mertola en Valparaiso, en het is heel erg stimulerend om met zijn allen in een huis te zitten werken aan diverse projecten.

Hier in Nederland is het niet heel erg bekend dat dit bestaat. Ben je schrijver, componist, schilder, oid, kijk dan op ResArtis. En verander je leven, wilde ik er bijna achter zetten, maar dat moet je natuurlijk helemaal zelf weten. 

11-09-2013

Weg van

Daar was de hangmat tussen de bomen, de gastvrije vrolijkheid, de totale verwennerij, de zon, de regen, de wijn die niet verdragen werd, het eten wat dat ruimschoots compenseerde, diverse paradijsvogels die kwamen langsvliegen of waarbij we op bezoek gingen, het romanidee dat me zomaar luidruchtig genereus in de schoot geworpen werd, de geuren van het land, het zitten aan de keukentafel met de tes-amis-sont-mes-amis, de markt, de arm als er gewankeld werd, het haar dat onder ons gewoon af ging, de gesprekken over toen en nu en straks, de totale afwezigheid van het ziekenhuis, de muts en de douaniers, en dan toch weer Schiphol waar ik totaal niet aan wilde. Laat staan aan die onstuitbare regen. 

05-09-2013

Verleden

De rijen oorlogsboeken op T's wc zijn eindeloos. Wij zijn er met z'n allen van overtuigd dat hij in zijn vorige leven een foute Duitser is geweest. Dit is zijn strafplank. Hij moet elk detail kennen.


Waar ik nog niet helemaal over uit ben, is of deze combinatie nou juist geruststelt of niet.

04-09-2013

Houvast

Mijn chemobuurman heeft iemand meegenomen die op de bank voor ons zit. De rugleuning is extreem hoog, de bank extreem lelijk. De rugleuning is naar ons gericht. 

Terwijl het rood rijkelijk door onze aderen vloeit, ligt hij continu in een deuk. Zijn vriendin houdt diverse A4tjes omhoog.


Broeder Franciscus,
Ochtendgebed verplaatsen we naar vanavond!
Amen.
Zuster Gratia

03-09-2013

1 compliment is geen...

W moet auditie doen. Ik zeg: 'Leuk.'
'Nou, helemaal niet leuk, het is voor Brugmankeukens.'
'O, maar ze willen je vast hebben.'
Gebrul aan de andere kant.
'Omdat ik zo'n goedkoop spaanplaathoofd heb.'

02-09-2013

Bevrijding

Van Warmerdam over zijn nieuwste film:
'Ik leg mijzelf beperkingen op, die geven mij een enorme vrijheid. Bij Abel verbood ik telefoongesprekken, sigaretten en bomen.'

Nu denk ik er hard over om mezelf ook dingen te gaan verbieden. Voor mijn nieuwe verhalenbundel stonden al seksscènes op de lijst (die ik ook alweer geschonden heb met een verhaal over een parenclub), maar verder had ik mezelf nog niet beperkt om bevrijd te worden. Hoog tijd.

31-08-2013

Conjunctuur

W belt om aan te bieden volgende week voor me te koken.
'O, graag, maar woensdag is mijn dipdag, dus bereid je voor.'
'Ik maak gewoon dipsaus.'

We liggen allebei in een dipdeuk.

29-08-2013

Dieptepunt

Ik ging nog even de laatste boodschappen doen voor de nieuwe huurder zou komen. Omdat de vuilophaal pas de volgende dag zou zijn, gooide ik wat afval in de kleine prullenbak op de hoek van de gracht, deed mijn boodschappen en kon mijn boot niet meer in; sleutels onvindbaar.
Het enige wat ik kon bedenken is dat ik ze per ongeluk had weggegooid.

Dus stond ik op deze zonnige ochtend in een prullenbak te graaien. Zonder routine en met een vies gezicht, gespitste vingers om zo min mogelijk smerigheid aan mijn handen te krijgen. Ik haalde mijn rotzooi er weer uit. Geen sleutels. Ik groef dieper. Mensen kwamen langs. Keken.

Ik viste een patatbakje met mayonaise op. Ik dacht: je moet niet alles een keer willen meemaken in je leven. Er volgde een zak met ondefinieerbare smerigheid. Toen stopte er een auto naast de prullenbak. Een nette mevrouw, klaar om naar haar werk te gaan, schakelde haar motor uit en bekeek het tafereel. Ik vroeg me af of ze kon zien dat ik geen dakloze was, maar draaide toch mijn rug nog wat meer naar haar toe.

Omdat ik ondanks de bereikte diepte nog steeds niets gevonden had, keek ik voor de onnodige zekerheid nog een keer in mijn tas. Daar waren mijn sleutels.

28-08-2013

Dienstbaar

Ik had de route opgeschreven, maar miste blijkbaar een afslag. Geen nood, mijn mobiele heeft een routeplanner die tegen me spreekt. Een man die onder alle omstandigheden rustig blijft.
Zijn enige nadeel is dat hij bij de aanvang van een route zegt dat ik in een van de windrichtingen moet rijden, en als de zon niet schijnt vind ik dat een ingewikkelde kwestie. Dan fiets ik in het wilde weg ergens heen, het speldenknopje en t bolletje op het scherm nauwlettend in de gaten houdend om te zien of ik ze synchroon kan krijgen.

Het lukte, en ik volgde de man in blind vertrouwen. Maar ik had natuurlijk achterdochtiger moeten zijn. Het begon al met het feit dat hij de Sam van Houtstraat helemaal niet kende.
Er klopte geen zak van.

Er stonden drie aantrekkelijke agenten op mountainbikes waakzaam en dienstbaar te zijn. Behalve dat wisten ze ook nog eens waar die straat was. Een teringeind weg.
Ik kon het niet laten en vertelde dat ik ooit ook een stamnummer had (code voor bij de politie gewerkt te hebben). Dat schepte een band. Een dienstbare of waakzame, dat wist ik even niet.

Toen ik wegging vroeg ik liefjes of ik aan de verkeerde kant van de weg mocht rijden.
Het mocht.
Als ik voorzichtig deed.
Ik deed voorzichtig. 

27-08-2013

Doorspoelen - fast forward

Ik was onder de douche gaan staan omdat ik dacht: get it over with. Dus stond ik de haren uit mijn kop te wassen.

Ik stond er gespannen bij. Tot ik dacht: hoe kan ik dit leuk voor mezelf maken?
Daar moest ik al om lachen. De moffenhoer die denkt: ach, we zijn nou toch bezig, laat ik hier dan ook maar een feestje van maken. Het wegwassen van de rattenkop werd er onmiddellijk sensueel van. Ik begon te zingen. Bye bye, baby, bye bye.
De plukken spoelden over mijn schouders en bleven in mijn navel hangen. Maar het was anders. 

Toen moest ik de spiegel nog trotseren. Ook al was ik voorbereid, ik schrok. Maar dat was maar even. De hindernis was genomen. En 't moffenhoertje tevreden. 

24-08-2013

Meningen

Mijn achternichtje staat midden in de tuin en heeft een lange rok aan. Haar moeder staat er naast. De rok is het onderwerp.
Mijn nicht wil weten wat ik van de rok vind. 
Ik vind hem leuk. Hij staat haar goed.
'Vind je hem niet melodramatisch?'
Daar moet ik even over nadenken. Nu ze het zo zegt, denk ik: ja, die rok neigt naar het melodramatische. En dat maakt hem meteen nog sympathieker.
Dat meld ik. Haar moeder is het heel erg oneens met mij.  

Mijn nichtje blijkt waarde te hechten aan mijn mening omdat ik haar toen ze klein was een werkbaar advies heb gegeven om stiekem in bed te kunnen lezen zonder gesnapt te worden door haar ouders. Een opgerolde handdoek voor de deur. 

Heel terecht dus dat ze naar mij luistert. 

23-08-2013

Leden

Of ik mee wilde varen met de Renderboat. Dat wilde ik. We verzamelden bij het Amrath en wachtten op de rest van de passagiers.

Een vrouw vroeg aan P wie er allemaal nog moesten komen.
'Nog zeven mannen.'
De vrouw zat meteen rechtop.
'Maar die zijn allemaal van het orkest,' zei P snel. 
Ze zakte moedeloos weer onderuit. 

20-08-2013

Gift

J (1) mailt om te horen of ik de tweede ronde chemo (in het ziekenhuis noemden ze het de tweede gift) goed heb doorstaan. Ze vraagt zich en passant even af hoe ze daar in godsnaam op gekomen zijn, maar concludeert dan: ‘Je kunt nu ieder geval zonder te pochen zeggen dat je een ‘gifted’ mens bent. Want feiten zijn feiten. Dat dan wel weer.'

Ik stuurde haar ook een foto van de rattenkop, en refereerde kort aan het blauwe oog op de foto. J: 'De combinatie kaakchirurg en blauw oog prikkelt overigens mijn nieuwsgierigheid, maar dat terzijde. Het verhaal daarachter hoor ik vast nog wel een keer.'

Toen ik dat zo geschreven zag staan, raakte ik zelf ook wel enthousiast, moet ik zeggen. Maar ik zal me inhouden en het verhaal vertellen zoals het gegaan is. Het was in ieder geval een prachtige, hele grote, imposante, donkere man, van wie ik continu op prettige wijze op mijn kop kreeg. 
Maar dat gegeven vraagt natuurlijk om een onverwacht einde.  

19-08-2013

Highlights

Het resultaat van één week rattenkop.

De bezorger:
'Ik kom een pakketje afleveren voor Caroline.'
'Ja.'
'Nee, ik ken haar.'

S, die ik een foto appte en wie ik schreef: 'Als ik nu geen tuinstoelen achter me aankrijg, dan weet ik het niet meer.' (Tuinstoelen/Tuinbroeken. Spellcheck)
S bleef maar roepen: 'Ik schrok me rot.'

Voor de boekwinkel. De boekhandelaar staat zijn ramen te bekijken die door een dakloze gewassen worden. Hij kijkt even opzij, 'Goedemiddag,' en richt zich weer op zijn raam om dan zijn hoofd razendsnel weer naar mij toe te draaien: 'Jezus!'

Op het volkstuincomplex zag ik een smeulende blik van een megapot vurig oplichten.
T vond me androgyn. En na een uur moest hij nog steeds aan mij wennen.
Bee vond me Annie Lennox.
B: 'Dit staat je echt niet!'
En op een huwelijk vond een onbekende man, zonder te weten wat er aan de hand is, dat ik op Theo Maassen leek. En daar zei hij fijntjes bij dat hij vast niet de eerste was die dat zei.
Wat klopte.

In de AH blijk ik toch nog sjans te hebben. En op het huwelijk keek niemand vreemd van mij op. Daar waren zelfs drie vrouwen die uit vrije wil met precies hetzelfde kapsel rondliepen.

Eigenlijk vind ik het best goed staan, al vraag ik me wel steeds af wie die vrouw in de spiegel is.

17-08-2013

Wijze van reizen

De conducteur komt aanlopen en zegt hardop tegen zichzelf:
'Even kijken of ze hier allemaal goed rechtop zitten.'
En als hij langs mij loopt zegt hij:
'Dat ziet er goed uit.'
Zodat ik gerustgesteld verder kan reizen.

Al bleek ik zo tevreden met mezelf, dat ik niet oplette en op een totaal vekeerd station uitkwam. Is me in geen tijden overkomen.
Wat een complimentje al niet kan doen.

16-08-2013

Mooie rit

Toen we na het concert terugliepen naar de ingang van het park, wilde K per se dat B bij hem voorop het rekje op de fiets ging zitten. B zag daar geen heil in, ik denk dat hij K nog ietwat te dronken vond overkomen, waarop ik mijn fiets aan B gaf en bij K voorop plaatsnam.

K spoot er vandoor, tevreden dat ik het met hem aandurfde. Maar hij wilde niet dat ik rustig en bejaard zat, iets wat ik eigenlijk voor ogen had. Hij gaf me opdrachten.

Ik mocht niet met mijn rug tegen het rek leunen.
'Los!' schreeuwde hij.
Ik ging rechtop zitten.
'Titanic!'
Ik spreidde mijn armen en hij versnelde nog meer. Het voelde super. Vooral de wind die om mijn rattenkop waaide was goed. Totdat K niet afremde voor een vluchtheuvel en ik omhoog stuiterde. Toen werd het minder.
En nog minder werd het toen hij me bijna de bosjes inreed, een scherpe bocht maakte waardoor ik kantelde en hij vlak voor een prullenbak tot stilstand kwam.

Maar toch.

15-08-2013

Applaus

We zaten tussen eindeloos veel mensen, midden op het veld te wachten tot de Reisopera zou beginnen, toen K met zijn fiets door al die bezoekers reed, zijn stuur steeds omgooiend om picknickende mensen te ontwijken. Hij had er de vaart in.

K wist niet waar we zaten, maar reed loodrecht op ons af, schreeuwend van plezier toen hij ontdekte dat hij ons recht in de armen reed. 
Ik had hem nog nooit zo aangeschoten gezien.
Hij tilde me op alsof ik niks weeg, wat natuurlijk zo is, sloeg R op zijn schouders, wilde van het meisje dat achter ons zat weten of ze wilde zoenen - wilde ze niet, stelde zich voor aan B, en basde dat hij ons een aantal confessies zou doen.

Ik zei voorzichtig dat hij beter eerst even zijn fiets uit het veld kon rijden.
Dat vond hij een idee!
Hij slingerde door de bezoekers, recht op het gigantische scherm af. Eronder was een doek gespannen. Ik was er zeker van dat hij er met een luide knal doorheen zou fietsen, maar hij stond op het allerlaatste moment vol op de rem, sloot zijn tocht met een scherpe boog af en ging toen voor het scherm staan met zijn armen in de lucht geheven.
Het was bijna het mooiste van de avond.

14-08-2013

Geluk

Op het Waterlooplein kocht ik een stapel hippe mutsjes in het kader van de kaalheidcamouflage. Toen ik afrekende vroeg L de man of de mutsjes ook geluk brachten. De verkoper was er zeker van omdat ze uit Peru kwamen.
L zei: 'Mooi, want dat heeft ze nodig.'

De man keek vragend naar mij, ik moest het blijkbaar even bevestigen, wat ik deed, terwijl ik vind dat ik het al heb. Hij knikte stil, pakte een Boeddha, stopte hem in een cadeauzakje en drukte het in mijn hand.
'U bent een schat,' zei ik.
'U ook,' zei hij. 

Daar was het weer. En weer meer. Nog meer.  

13-08-2013

Remedie

J zei tegen mij dat hij nooit ziek was. Dat hij er niet het type voor was.
Ik ga toch eens heel hard nadenken over het type dat ik ben en hoe ik dat eens adequaat, zonder al te veel karakterverlies, kan gaan omscholen.

12-08-2013

Hulpvraag

De wachttijd in het ziekenhuis liep behoorlijk op. Van R ontving ik een gesproken app. Toen hij eenmaal doorhad dat zijn stem luid en duidelijk te horen was, stuurde hij een verificatie-app. 
'Dus dit, wat ik nu zeg, klinkt hardop in de wachtruimte.'
Wat ik bevestigde.
Prompt ontving ik er een waarop hij heel hard 'Help! Help!' riep.
Het klonk galmend.

Er was verplegend personeel aanwezig. De wachtkamer zat helemaal vol.
Niemand keek op.

10-08-2013

Een per dag

Vandaag redde ik een wesp uit mijn waterbak.
Voelt toch als een heldendaad.

09-08-2013

Stoere beauty

Mijn nichtje (10) is altijd enorm in de weer met haar uiterlijk. Ik was op die leeftijd alleen maar bezig met boomhutten bouwen, maar haar wereld wordt bezien via snuisterijen, nagellak en nieuwe kleren.
Daarom vond ik het zinnig voor haar ontwikkeling als meisje om een boomhut met haar te bouwen. Dat verliep wonderwel, ze timmerde als de beste en vond het fantastisch, dus maak ik me niet meer ongerust.

Wat helemaal alle onrust weghaalde is dat vandaag bij de diploma-uitreiking van de zeilschool gezegd werd dat ze stoerder was dan alle jongens uit haar groep bij elkaar.
Dus niet stoerder dan één verdwaald watje, maar stoerder dan al die brallerige kereltjes samen.
Dat wordt een mooie combinatie. 

08-08-2013

Met wie

Een veelgehoorde strategie om jezelf overeind te houden is het idee dat een ander het nog veel erger heeft dan jij. Uitzichtslozer, pijnlijker, afschuwelijker, eenzamer.

Maar er moet iemand zijn op deze wereld die het t allerergste heeft.
Met wie troost hij zich?

07-08-2013

Zussenwens

Mijn nichtje (10) is haar vader aan het pushen een baby te maken. Het gesprek gaat over spiraaltjes. Mijn nichtje wil weten wat dat is.
'Het ziet er uit als een soort zendertje en het zorgt ervoor dat je niet zwanger raakt.'
'Kan je niet zorgen dat je even geen bereik hebt?'

06-08-2013

Inrichting

Met W zit ik in de wachtkamer. We kijken uit op de enige plant die op de balie staat. De plant ziet er niet heel florissant uit. W voelt onmiddellijk met hem mee.

'Die heeft dus nooit het daglicht gezien.'
Ik mompel nog iets als 'In de kas,' maar W is al met zijn volgende empatische gedachte bezig.
'De taak in je eentje de boel gezellig te maken, geeft toch een enorme druk op je platte schoudertjes.'

De plant richtte zich een beetje op. Veel scheelde het niet.
Toch denk ik dat hij een erg goede maandag heeft gehad.

01-08-2013

Overtroffen

Toch besloten me niet te willen ergeren aan mijn eerste meubelstuk.

Voor de ingreep:
  • met blanke plank
  • 3m23: wankel
Na de ingreep:
  • éénkleurigheid erin gebracht
  • lengte teruggebracht tot 2m52
  • fijne flanken, rondom

Nog in te grijpen: dikke beklede poten.
Te plannen: uitgebreide etentjes.
Conclusie: zonder nadenken wordt het ook allemaal heel erg goed.
Uiteindelijk. 

Franse slag

Ik was met de tafel bezig toen K de tuin op kwam. Hij zei het niet, maar aan alles was duidelijk dat hij een timmerende vrouw waardeert.
En passant liet hij me even zien hoe gereedschap gebruikt moet worden, ik luisterde zowaar en, wat nog mooier is, ik bracht zijn adviezen in praktijk.

Klussen confronteert je wel met je karakter. Ik bekende K dat ik altijd begin zonder echt goed na te denken, doe wat, vind dan ook dat het lekker snel moet gaan, en als het dan niet meer te veranderen is, ga ik het erg zitten vinden dat ik niet netter heb gewerkt.

K: 'Ik doe precies het tegenovergestelde. Maar kan je vertellen dat het niet uitmaakt.'

Hij moest het twee keer herhalen voordat ik wilde aannemen dat het klopte wat ik hoorde. Zijn eindresultaat was ook ruk. En dat schept wel een band. 
En betrekkelijkheid.

30-07-2013

Tafelen

Op FB meldde ik heel stoer dat ik beter een tafel kon maken dan een maaltijd. Wat klopt. Maar of die tafel nou zo top is...

Ik maakte in ieder geval 1 grote cosmetische inschattingsfout. Wat jammer is, maar ook wel weer goed. Stel je voor dat ik de perfecte tafel had gemaakt. Hoe snel verveeld zou ik dan zijn.
Nu kan ik gelukkig elke keer als ik eraan zit denken dat het anders, beter had gemoeten. Dat houdt een vrouw toch levend en alert en een oeverloze zeikerd.


29-07-2013

Sprookje

Midden op het fietspad lag hij, in de zon. Een dikke zwarte portemonnaie. Ik had mijn goede daad nog niet gedaan, het was vroeg, dus verheugde ik me op de inhoud. Ik kreeg visioenen van dubbelgevouwen honderdjes die ik allemaal aan de rechtmatige eigenaar zou teruggeven, met een serene glimlach die moest uitdrukken dat dit voor mij de normaalste zaak van de wereld is, alles vanwege mijn ziel zo blank als - wat dan ook.
De prins zou mij als dank trouwen.

In de boshut aangekomen bleek er 5 euro in te zitten, ala, maar ook al zijn pasjes. Het was allemaal een beetje groezelig. Met hier en daar een pasfoto.
Daar ging mijn ochtendfantasietje.

26-07-2013

Beeld

De Italiaanse fotograaf/stylist wist wel een goede film, dus werd het Bostheater geskipt. Ze haalde me over met het feit dat het een Spaanse was en zo mooi gedraaid. Veel meer heb ik niet nodig.
Ze vertelde er niet bij dat de film in zwart/wit was. Zonder geluid. Met tekstkaarten in beeld. Sneeuwwitje, maar dan anders. Erger. Deprimerender.

Ik ging er vrolijk in en kwam er depressief uit. Bij de Italiaanse was het zo'n beetje andersom. Zij had genoten. Zij vond zelf dat het lag aan het feit dat zij van het beeld was en ik van het woord.
Daarmee was alles gezegd.

25-07-2013

Even niet

Het zou over condensdrogers kunnen gaan. Of antirupsenremedies. Over schoonmakers, kitsche kandelaars of harigheid. Misschien over losgeslagen terrassen, gewenningsverschijnselen, konijnengeluiden, wereldreizen, Ruigoord en kant - met of zonder hoofdletter.

Maar dat gaat het niet. Dat gaat niet.

23-07-2013

Mededeling

Ik loop over de brug en een man die de Chinese toko op de hoek aan het bevoorraden is, loopt langs me in tegengestelde richting.
'Ik hou van jou,' fluistert hij.

Het is niet helemaal mijn type, maar ala, kniesoor.

22-07-2013

Hitte

P (84) ging met de trein naar Brussel, maar kreeg enorme vertraging. Het was blijkbaar sowieso een verschrikkelijke reis, vanwege haar medereizigers.

'Ze zitten allemaal bloot. Al die billen! Dat is twee keer zo warm. Het zijn net koeien, zet er drie bij elkaar en je hebt een vuurtje.'

Zo heb ik nog nooit naar mijn reisgenoten gekeken. Maar ik vind het wel een sterk beeld.

19-07-2013

Half acht

De reiger staat stil in de sloot, het Westergasterras heeft zijn zitkussens binnengehaald, het grasveld van het Westerpark staat vol met barretjes, een minireuzenrad, rijen wc's; het is wachten tot Milkshake morgen losbarst.
De straten en fietspaden zijn schoongespoten, de brug wordt al natgemaakt om later op de dag niet te gaan klemmen, Mediterranee is open, de Haarlemmerstraat rustig, een vader zingt met galmende bas voor zijn zoon die voorop zit: 'Bijna thuis, we zijn bijna thuis,' de kaasboer nog dicht, de viswinkel aan het schoonmaken, deur open.

De rust zo op de vroege ochtend is ongekend in de normaal gesproken filerijdende straat. Iedereen op vakantie. Pas als ik bij CS ben en het daar ook wonderbaarlijk stil is, besef ik dat het zaterdag is. Wat is het toch een luxe om buiten een weekindeling om te leven. 

18-07-2013

Koppen raden

De Trosnieuwsshow luister ik via mijn computer en dan zet ik de webcam aan. Bij elke nieuwe gast luister ik eerst naar de stem en maak een voorstelling van het uiterlijk.
Het is een goed spel waar ik onvoorstelbaar slecht in ben.

17-07-2013

Hype

Volgend jaar mei komt er een verhalenbundel van mij uit: Tweedehands bloemen. 
Het worden hele erge, nare, eenzame, verlangende, woeste, schurende verhalen.
Geen sprankje hoop te bekennen.

Dat is dus appeltje-eitje voor de marketingafdeling.
Ik reken op een bestseller.

13-07-2013

Rond haar bed

Omdat zij van de zinnen is, gingen we aan haar bed wat zitten voorlezen. Ze had zich opgetut, wilde rechtop en we kregen af en toe op onze kop als we iets zeiden wat niet klopte. Dat was prettig.
Van te voren hadden we de waarschuwing gekregen dat het niet dramatisch mocht worden, en daar hielden wij ons aan. Af en toe riep ze dat sentimentele uitingen bewaard moesten worden voor de begrafenis.
Het lukte.

Nescio werd gelezen en dat was prachtig. Zij lag te genieten. Vaak met haar ogen dicht, af en toe met gefronste wenkbrauwen vanwege onverteerbare schoonheid.
Ze zei dat ze ons niets kwalijk nam. Behalve als we Nescio niet lazen.
Ze stiftte even snel haar lippen.
Zonder spiegel.

Het was goed.
Maar het is te erg om exact te weten wanneer ze dood gaat.

12-07-2013

Vertekend

Het lijkt me zo irritant als je mensen altijd ziet denken: jij bent in het echt veel kleiner. 

11-07-2013

Boven het IJ festival

Heel erg aan te raden: De warme winkel met Poëten & Bandieten. Over de Russische dichter Boris Ryzhy. Je wordt met een boot naar Zaandam gevaren. Dat alleen al is de moeite waard. 

En natuurlijk de sfeer van het NDSM-terrein. Altijd goed.