Achter de hand

 

Heel geruststellend

t/m 1 maart

Zondag

Positive IQ

Van hoop en troost

Bij DWDD waren singer/songwriters te gast. Ze speelden een fragment van een liedje dat hun troost gaf. Het was bedoeld voor het Koninklijk huis. Ik vond het zo mooi, dat ik het merkwaardige gevoel had dat dit ook namens mij werd gedaan.

Yori Swart vond ik indrukwekkend en ontroerend goed.

En Claudia de Breij sloot het prachtig af.
Afgezien van 1 inlas naar de foto van Friso die echt over de top was omdat het precies onder de tekst: 'Als het einde komt' viel.

Maar daar kon Claudia niets aan doen.
En wij evenmin. 

Manlijk onbehouwen

Sinds een aantal dagen zit ik op een datingsite. En dat geeft een hele interessante blik op de mensheid en op de man in het bijzonder. Ik blijk zeer in trek te zijn bij mannen van begin dertig. Daar klaag ik absoluut niet over, het is tenslotte mode.

Maar ik kreeg ook aandacht van een hermafrodiet. Hij twijfelde blijkbaar niet aan mijn interesse voor hem, die ik wel had, maar als ik eerlijk ben louter omdat ik wilde weten hoe dat is: man en vrouw zijn tegelijk. Dat je 's ochtends wakker wordt en denkt: Vandaag voel ik me vrouw. Ik trek een rokje aan.

Ik had echter niet het idee dat hij de vrouw van mijn leven zou kunnen worden.
Hij dacht daar heel anders over.
En als je dan alle vrouwelijke en manlijke eigenschappen hebt verenigd, is er geen houden meer aan. Hij stuurde mij ongevraagd foto's van diverse naakte onderdelen van zijn lichaam. Manlijk en vrouwelijk.

Ik heb als een man gereageerd.
Een echte.

Praktisch blijven

Ik ging eten bij S, die op een huis past waar mijn boot minimaal 15x in kan. De rondleiding hield ik maar net vol. Tijdens het bekijken van al die kamers, badkamers, wijnkelders, logeerkwartieren, biljarttafels en flipperkasten, bedacht ik me dat ik toch eens een serieuze poging moest gaan doen om rijk te worden. Ik verzon even snel diverse scenario's, maar zag wel wat tegen de uitvoering op. 

In een van de slaapkamers stond een raar soort doodskist. S was er lyrisch over. Een verwarmd waterbed dat je masseert. Of ik even wilde proberen. En of het wel ging met mijn hart. Het leek mij geen probleem. Een apparaat dat 18.000 euro kost, zou toch wel verantwoord te werk gaan, was de aanname.

Ik ging liggen voor een kwartier massage. Het is een lekkere zondvloed die onder je losbarst. Alleen kwam ik er dood misselijk en geradbraakt weer van af.

De urgentie van rijk worden was ik meteen weer kwijt. Nu kan ik gewoon verder met mijn leven op een prettige wijze te vergooien. 
Wat een ideaal apparaat. In ieder geval elke euro waard.

Nintendo

'Wij hebben het altijd leuk samen.'
'Komt omdat we geen relatie hebben.'

Ook weer waar.

Respect

A heeft enige tijd thuis gezeten, maar knalt zichzelf met megakracht de maatschappij weer in. Ze heeft een felbegeerde baan gekregen in een museum. 
Ik verwacht verhalen over kunst, maar er komt een verhandeling over bukgedrag. Ze heeft het over een vrouw in een zwarte paardrijbroek en witte blouse. 

'Als ik buk, dan ga ik helemaal door mijn knieën. Gooische vrouwen bukken met hun kont naar achter, heb ik nu ontdekt.'

Ik krijg er beelden bij. Zo'n paardrijvrouw met haar dikke reet in de lucht zwaaiend naar alle manlijke bezoekers.

Echte kunst.

Zondag

Het juiste antwoord

Ik word gebeld door een enquêteur.
Bij de eerste vraag krijgen we al mot. Omdat ik:
'Hoeveel keer per week doet u uw dagelijkse boodschappen?'
een hele rare vraag vind.

Klik 2

Twiggy is aan het stoffen. Of ik geen vriend heb. Ze vindt het duidelijk een goed onderwerp, waar ze veel over te zeggen heeft.
'Ik ook niet. Het is net uit. Ga je op dates?'
'Nee.'
'Ik wel. Ik zie er niet slecht uit, of vind je van wel?'
'Helemaal niet...'
'Ik krijg genoeg aandacht en dan vraagt zo'n jongen me nummer en dan zeg ik oké, we gaan wat drinken. Maar ik heb snel genoeg van jongens. Ze denken dat ze kunnen doen wat ze willen. Dat irriteert me.'

Ik vraag of ze een opleiding of iets doet en voel me een oude taart.
'Nee. Ik wil het leger in. Had je niet gedacht, he?'
Ik begin haar leuk te vinden.
'Nee, dat had ik niet gedacht, waarom in godsnaam?'
'Nou, ik vind het wel stoer. Dat past bij mij. En ik ben heel sportief.'
'En mensen doodschieten heb je geen moeite mee?'
'Ach...,' zegt ze en richt zich weer op het stoffen.

Dan wil ze weten wat ik doe.
'Tv-redacteur. Had je niet gedacht, he?'
'Ik dacht kunstenares.'
Ik beken dat ik schrijver ben. Ze vindt het allemaal allemachtig interessant.
'Dus jij bent een bekende Nederlander.'
'Ja,' zeg ik met het gemak van een pathologische leugenaar, 'dus zo slecht is dit werk nog niet, in dit kleine bootje.'
Ze lacht. 
'Ik laat al die spullen staan hoor, anders heb ik het weer gedaan. Ik ben af en toe een beetje onhandig. Maar ik ben wel goed in schoonmaken.'

Dat is ze helemaal niet. Maar het klikt.

Klik

De organisatie had gezegd dat de thuishulp vast zou komen, als het tenminste zou klikken. Vandaag is ze voor het eerst.

Ze komt een kwartier te laat binnen. Ze kon mijn boot niet vinden.
Ik verwachtte een iets ander type, moet ik zeggen. Ze is denk ik net 18, heftig geblondeerd lang haar, tijgerprintje aan, Twiggy zou haar tweelingzusje kunnen zijn, plat Amsterdams accent. Zetten we haar nu achter glas of doen we dat volgend jaar. Dat idee.

Het eerste wat ze zegt is: 'O, wat is het hier klein!'
Ik denk nog, valt wel mee, maar zeg het niet. 
En dan: 'Vind je dit wel leuk?'
Ik: 'Hoezo?'
Zij: 'Omdat een echt huis veel leuker is.'

Ik geloof niet dat het geweldig gaat klikken tussen ons.

Laat

Gek dat je plotseling zo kunt verlangen naar dingen waarvan je niet eens wist dat je ze miste.

Maar het kan nog gekker. Verlangen naar dingen die je nog nooit heb meegemaakt.

Het ging al door

Gisteren was ik op een begrafenis. Er werd na afloop wat gedronken. En bij het halen van mijn jas zag ik dit beeld.
Het gewone en meisjesachtige, ondanks alles, ontroerde me.
 

Zij heeft misschien heel mooi willen zijn, speciaal voor hem.
'Mama, ziet opa dat wel?'
'Natuurlijk, lieverd. Opa kijkt gewoon naar beneden. En dan ziet hij jou op je mooie schoentjes.'
'Ze zijn te klein.'
'Dan neem je je gewone ook mee.'
'Ben je verdrietig?'
'Ja, lieverdje, maar dat hoort er bij.'

Ze zegt niet dat vanaf vandaag de pijn heel langzaam minder, maar het gemis elke dag groter zal worden.

Missen

Een jaar geleden kreeg ik het bericht dat Kees het genoeg had gevonden, en zelfmoord had gepleegd.

Ik had nog helemaal geen genoeg van Kees. Van zijn onvoorstelbaar goede grappen, van zijn zachtheid, zijn inzichten, depressies, levenslust, aandacht, yogageneuzel, uitzichtloze meditatie, zoektocht, hoop en verlangen.

Hij kon heel scherp zijn en precies benoemen waar het om ging.
Als het niet goed met me gaat denk ik aan hem. Aan wat hij me zou hebben gezegd. Dat is altijd raak.
Nog steeds.

If it be your will

Uiterlijkheden

T komt een nieuwe bos bloemen brengen. Hij heeft de vorige keer mijn oudste zus voor het eerst ontmoet.

'Wat een ontzettend lieve zus heb jij. Ze lijkt helemaal niet op jou, hè?'

Het duurde even voor hij begreep waarom ik zo moest lachen.

Zondag

AP

De juiste vragen

De afgelopen week kwam er elke avond een vriend of vriendin langs om voor mij te koken. Een ongekende luxe. Het mooie is de verschillen in aanpak te zien. Sommigen zijn ware natuurtalenten. Zo'n talent kwam gisteren langs.

Ze was druk in de weer, had in no time mijn keuken onder controle, totale efficiëntie, kookte fantastisch en leverde intussen op diverse dingen commentaar. Zo was volgens haar de meegebrachte bami niet goed.
'He, bah, dit is van die aanstellerig dikke bami.'
Dat vond ik een mooi animistisch standpunt wat weer tot nieuwe theorieën en inzichten kan leiden.

De levensvragen die ze stelde vond ik ook erg goed.
'Heb jij een kaasschaaf in je leven?'
Dat heb ik, dus blijkt opeens dat mijn leven een graad van perfectie heeft bereikt.

En toen ze nog eens het pak bami bekeek om te zien waar het fout was gegaan, zag ze de tekst: biologisch. Toen wilde ze van mij weten wat er nou niet biologisch aan bami kan zijn. 
Daar had ik geen antwoord op. Maar ik denk er wel over na.

Tell, don't show

Er komt een collega binnen en hij wordt door de andere collega die er al was op de hoogte gesteld van de staat van mijn lichaam.

'C heeft een cleavage waar je je ogen niet van af kunt houden. Dat komt door het rood.'

Collega 2 wil weten hoe ver het litteken doorloopt, maar hij zegt in één adem door: 'Je hoeft het niet te laten zien, hoor.'

Dat klonk heel angstig. 

Zo angstig dat ik eigenlijk beledigd had moeten zijn.

Geen spat

Met E heb ik het over het feit dat ik me ongerust maak omdat ik na de operatie nog dezelfde ben. Dat ik niet opeens mijn boot wil verkopen, van woonplaats of van baan wil veranderen en dat mijn vrienden me nog steeds meer dan goed bevallen.

Ze reageert laconiek.
'Betekent dat je het dus al helemaal deed zoals je het wilde. Dat je na zo'n ingreep niet denkt: nu ga ik eindelijk doen wat ik moet doen.'

Wat een wijsheid!

E mag ook blijven.
Maar dat wist ze waarschijnlijk al.

Kom kom

Toen mijn ex beweerde dat hij plotseling homo was geworden, beweerde ik dat ik zijn huis in de hens zou zetten als het niet waar zou blijken te zijn.

Lucifers of aansteker. Dat is nu de vraag.

Een-tweetje

S (12) tegen zijn nichtje: 'Jongens zijn meestal sterker dan meisjes.'

M (8): 'En meisjes slimmer.'

Daar zat geen seconde bedenktijd tussen. 

Soort kunst

M3 belt om te horen hoe het is gegaan. Ik vertel dat er een stukje aorta is vervangen door kunststof. M is een bouwer, dus wil hij weten wat voor soort kunststof er gebruikt is.
Daar word ik erg stil van. Dat daar nog een keuze in was, daar had ik totaal niet bij stilgestaan. En dan denk ik nog niet eens aan een leuk patroon of kleurtje.

Na het gesprek zoek ik even naar de mogelijkheden.
Er zijn drie soorten:
1. Thermoplasten (smelten bij opwarming)
2. Thermoharders (ontbinden bij opwarming)
3. Elastomeren

Drie klinkt niet al te lekker, maar stel dat ze één of twee in mijn lichaam hebben gestopt. Zal ik toch mooi staan te kijken aankomende zomer.

Zondag

Wie

Vraag ik me opeens af wie er in mijn bed ligt op 4b, kamer 14/raam.

Leuk! Vind ik

Veel mensen zijn enthousiast over facebook. Ik heb het zelf nog niet zo moet ik eerlijk zeggen. Maar vandaag heb ik plotseling door hoe ik het moet gebruiken.
Alles wat op facebook gezet wordt is 'vind-ik-leuk!'

Ik heb precies zoveel vrienden als boeken die er nog in de winkel liggen. Dus is mijn voorstel dat iedereen deze week een exemplaar Russisch water cadeau doet, zodat ik volgende week het bericht krijg dat er een derde druk komt.
Nu hoef ik alleen nog maar te wachten op al die duimen die omhoog gaan.

Heb ik dat probleem ook weer opgelost.
Mooie eenvoud.

Zoveel mooier

Ik zit rechtop voor een grondig zelfonderzoek. Maar eerlijk gezegd voel ik niets. Niets van een grote behoefte daklozen te gaan helpen, kindertehuizen opzetten, spreek- en steun-uren houden. Niets.

Dan vraag ik me nu dus wel af waarom ik zo'n grote ingreep heb moeten ondergaan. Heb ik het misschien niet te zoeken in kinderen of daklozen?
Zou natuurlijk kunnen. Maar het vervelende is dat ik ook niet geduldiger, liever, grootser ben geworden of goeroe'achtige vormen aanneem.

Maar men blijft hardnekkig volhouden dat je een mooier mens wordt van heftige ervaringen. Zouden ze dan doelen op die rode streep die mijn borst verdeelt? Waarschijnlijk wel.
Maar die is dan ook werkelijk fenomenaal. En hij staat me onwaarschijnlijk goed.