31-07-2012

Alarmbelletjes

E was tot een belangrijke conclusie gekomen. Hij had last van het Peter Pan-syndroom en het moest over zijn met zijn Wendy-vrouwen die onbewust moeder over hem speelden, overbeschermend en bezitterig waren. Hij ging voorbij de bindingsangst en het niet volwassen willen worden.

Hij was er helemaal uit. Hij had een Tinkerbell nodig. En ja hoor, dat was ik.
Het enige was dat hij naar eigen zeggen er nog niet helemaal aan toe leek te zijn...

30-07-2012

Het idee

Op de fiets haalde ik een stel in. Hij zat omgedraaid te kijken naar een kind dat achter ons alleen op straat liep en huilde en schreeuwde. We waren al ver van het kind verwijderd. Het was blijkbaar na ons de straat opgegaan, want ik weet zeker dat ik niet langs hem was gereden.
De man op de fiets keek mij aan, schatte mij in en vroeg:
'Is dat kind van jou?'

Ik heb hem antwoord gegeven. Maar heel beleefd was het niet.

25-07-2012

Verhoudingen

In De Groene staat een artikel over het schoonheidsideaal. De WHR (Waist:Hip=Ratio) als verklaring voor lichamelijke aantrekkingskracht. Over de hele wereld is deze formule gebruikt en het blijkt dat mannen vrouwen met een ratio van 0,7 het meest aantrekkelijk vinden, ongeacht lichaamslengte, vetgehalte en gewicht.

Ik kon het niet laten, en pakte mijn centimeter er even bij.
0,7.
Het lijkt me duidelijk. Mannen, kom op: met deze score verwacht ik toch echt wat meer sjans!

23-07-2012

Mond houden

Ik moest er om elf uur zijn. Geen probleem, ik ben altijd neurotisch op tijd, pakte dus een metro eerder dan nodig. De halte was nog even een ding. OV9292 zei Strandvliet, de mogelijk toekomstige opdrachtgever Bijlmer. Ik koos voor 9292.

Niet slim, want ik mocht als voetganger de tunnel niet in, dus liep ik door naar halte Bijlmer. Daar raakte ik helemaal de kluts kwijt tussen al die gebouwen, maar zag een brandweerauto op het plein. Met mijn meest onschuldige lach naar de weg gevraagd. Het werkte. Ik mocht instappen.
Ik werd nog net niet met gillende sirenes voor de deur afgezet.

En toen had ik een dilemma. Het verhaal vertellen zou niet zo professioneel overkomen, want dan zou ik moeten bekennen dat ik meer vertrouwen in 9292 heb dan in hem. Maar waarom was ik dan tien minuten te laat?

Ik besloot dat zo veel mensen te laat komen en dat tien minuten geen hele erge zonde is, zelfs niet voor een sollicitatie, dus dat ik gewoon mijn mond zou houden en me glimlachend zou aanmelden.

Wat doe ik nog voor ik mijn jas heb uitgetrokken? Het hele verhaal in zijn mik gooien.

21-07-2012

Darwin

R is...
Nee, laat ik niks zeggen, zijn statement van vanavond zegt genoeg.

'The end of evolution.'
En hij doelde op zichzelf.

19-07-2012

Opening

Ik probeer de eerste pagina van mijn nieuwe boek te schrijven, iets wat me nog niet gelukt is. Gisteren bekeek ik alsnog de special over 25 jaar Zomergasten. De presentatoren spraken over hun gasten en die nette Van Dis citeerde de beginzin van een boek van Kristien Hemmerechts.

'Ik zit met mijn kut in een kruidenbad.'

Het woord kut sprak hij onnoemelijk bekakt uit en accentueerde het ook nog eens sterk door met zijn stem omhoog te gaan. Ik geloof dat ik vijf minuten lang achter elkaar in mijn eentje heb zitten lachen.

Zo'n zin. Daar zoek ik nu naar. Dan komt de tweede vanzelf.

18-07-2012

Sturen

Afgelopen weekend werden acht kinderen van Studio 52nd uit Amsterdam Oost gekoppeld aan buddy's die ze hielpen met het schrijven van een filmscript. We reden in busjes naar Tuitjenhorn, dat het bestond vond ik al een verrassing, en daar streken we neer in een prachtige boerderij.

Het was perfect geregeld. De kinderen hadden les gehad in scenario schrijven, ze wisten de belangrijkste scenariowetten en hadden er zin in.
Mijn spanningsboog blijkt precies even lang te zijn als die van de kinderen, dus net als ik dacht 'mijn god', werden we weer geroepen om op een veld rond te rennen en spelletjes te doen. Dat wil ik voortaan op kantoor ook.

Wij hadden strenge instructies gekregen dat we de kinderen niet mochten overrulen met betere ideeën. Terwijl ik dacht dat dat een makkie zou zijn, had ik de grootste moeite om mijn grote mond te houden. Maar het lukte.
Ik stelde geen sturende vragen, nou ja, soms, hield me in als ik iets briljants voor me zag, beet mijn tong af als ik een betere oplossing had of iets ontzettend grappigs bedacht en stimuleerde mijn pupil het beste uit zichzelf te halen.
Dat was mijn eigen training. 
Komt de regisseur op zondag bij ons zitten, hoort het scenario aan, en klapt er zonder gêne drie mega goede ideeën uit.
Tja. 

17-07-2012

Overkomen

W reageert.
'Ik vind de W uit jouw blog altijd een stuk leuker dan ik zelf ben.'
'Natuurlijk, dat is ook zo. Ik moet mijn eigen vrienden een beetje opleuken, anders wordt het niks.

Niet aardig?
Ik ben zelf in de blog ook veel leuker dan in het echt. 

16-07-2012

IM Kopland

Ooit schreef ik twee dichtregels over van Kopland, omdat ik die zo prachtig vond.

'Toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen.

Toen ik dat gedicht later een keer tegenkwam bleek dat ik het uit de context had gerukt. De zin liep gewoon door, maar ik vond dat ergens wel jammer. Het had zo'n gelukzalig effect gekregen.
Maar hoe dan ook, het blijft prachtig.

Onder de appelboom

Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom
ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom
toen werd het langzaam weer te mooi
om waarte zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en ver weg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom
en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was
gelukkig kwam er iemand naast mij zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd

13-07-2012

Vieren

Het is vandaag 25 weken en 1 dag geleden dat ik werd geopereerd. Ik moest het natellen omdat ik na drie maanden gestopt ben met bijhouden hoe goed het ging in zo'n korte tijd.

Vandaag lukte het me voor het eerst om de bikramyoga, anderhalf uur op 40 graden, helemaal mee te doen. Het liefste had ik mijn shirt uitgetrokken, boven mijn hoofd rondgezwaaid en iedereen mijn litteken laten zien. Ik hield me in, maar was overgelukkig. 

Ik ben er nog. En hoe.
Voor de operatie viel ik om 23.00 uur om, nu word ik plotseling weggestuurd van feestjes, en denk ik: he, moeten we nu al naar huis? Kom op, drink, feest, lach, laten we praten en ons verlieven in elkaar. 

Als het niet zo bewerkelijk was, gunde ik iedereen een geslaagde openhartoperatie.

12-07-2012

Leuk hondje

W belt vanuit het park. Plotseling hoor ik hem zeggen: 'Oeps, sorry.' Maar met een wat vermakelijke klank in zijn stem.
'Daar ben ik weer. Ik stapte per ongeluk op een hondje.'
Er klonk geen woest gejank, dus waarschijnlijk is het een klein lijdzaam hondje. Niet zo erg dus. Maar W onderkent de risico's. 

'Het baasje is een gespierde Latino, even aardig doen, voor hij op mij gaat staan.'

11-07-2012

Echt nieuws

Radio 1.
'De populairste dierennamen zijn Luna en Tijger. Dat heeft huisdierenverzekeraar P bekend gemaakt.'De nieuwslezer sluit af met de mededeling dat dit de hoogtepunten uit het nieuws waren.

Goed dat hij dat er nog even bij zegt.

06-07-2012

Losgekoppeld

Het heeft nog niet eens 24 uur geduurd, het bestaan zonder mijn mobiele telefoon. Maar gedurende die tijd zagen mijn bezigheden er opeens heel anders uit.

Het fietsen naar de Houthavens zonder te weten of degene die mij zou komen ophalen nu wel of niet voor niets zou komen. Het niet hoeven uitzetten tijdens de voorstelling. Het niet hoeven aanzetten na de voorstelling. Het niet hoeven lezen van de boodschappen die gestuurd waren tijdens de voorstelling. Het terug fietsen in het donker zonder de geruststelling van 112 in mijn binnenzak. Het moeten doen zonder het leggen van een woord van minimaal 24 punten. Geen welterusten app. Het zetten van een echte wekker. Hoe werkt die ook al weer. Geen goedemorgen app. Geen smsjes. Geen telefoontjes. Geen foto's. Geen mailtjes. Geen muziek.

Natuurlijk is het rustig. Wachten wordt opeens echt wachten. Alleen wordt echt alleen. Dat zal allemaal wel heel goed zijn voor een mens, en voor mij in het bijzonder, maar toch ben ik wel heel erg blij dat ik nu weer volop verbonden ben met de wereld.

05-07-2012

In het water

Met B zat ik lekker door te drinken op mijn terras. Het leven moest natuurlijk goed doorgenomen worden, inclusief het voorbijgaan van relaties, de tussenfase en het aangaan van nieuwe, en het opvatten van signalen.

Toen dat voldoende was belicht wilde ik met een boek op mijn terras even rustig de alcohol laten wegsijpelen voordat ik in de avond aandachtig naar een monoloog zou gaan luisteren.

Valt mijn telefoon in het water.

B had mijn computers onder handen genomen. De oude (waar ik water over heen had gesproeid) is  druk bezig met het overschrijven van de bestanden naar de nieuwe. Resttijd: 2 uur en 40 minuten.
Geen telefoon, geen computer om het nummer van de klantenservice op te zoeken.
Mijn verzekeringspapieren liggen bij mijn boekhouder.
Ik ken alleen het nummer van mijn broer uit mijn hoofd. Niet bereikbaar.

Ik zit te wachten op een uitslag van een sollicitatiegesprek.
G moet nog doorgeven hoe laat hij morgen op de stoep staat. 
De voicemail is ongetwijfeld intussen volgestroomd met allerlei spontane, onverwachte ongelooflijk leuke voorstellen. Evenals mijn mailbox.

Waar is de tijd van 008 toch gebleven?
Ik vond een oude factuur met een nummer van klantenservice. Heel spijtig, maar ze keren niet uit als ik mijn oude telefoon niet heb. Lang leve de verzekering.

Iemand zin in een duikoefeningetje?

04-07-2012

Gemis

F heeft het verhaal over IJburg gelezen dat binnenkort in de Brakke Hond wordt gepubliceerd. Hij is er erg over te spreken. Behalve een ding. Waarom ik niet heb duidelijk gemaakt waarom die man niet met zijn vrouw naar bed gaat.

F is 92. Natuurlijk valt zoiets dan onmiddellijk op.

03-07-2012

Garden of Eden

Het is zo ver. Ik ben de gelukkige bezitter van een datsja met appeloom.


Ik verheug me enorm. Om mijn huisje zonder naam hier en daar wat op te kalefateren, het wroeten in de tuin, de rondes van inspectie van het grootgrondbezit, het schrijven, en natuurlijk op die beroemde lange tafel en avonden.

Komt dat zien!
Oude spullen zijn ook heel welkom!

02-07-2012

Onzichtbaar

Gisteren werd ik mij nogmaals bewust van het feit dat als ik alleen op een terras zit, ik het gevoel heb dat mensen mij collectief zitten te bekijken. 

Bij elke consumerend gebaar denk ik: zouden ze nu denken, ze neemt weer een slok. Bij elke nacho die ik naar binnen werk: die eet veel, zo'n bakje - duidelijk bestemd voor twee - werkt zij met gemak in haar eentje naar binnen.
Kijk, nog een hap.
Jee, weer een slok.
Zou ze het wel leuk hebben in haar eentje hier op het terras?
Waarom zit ze eigenlijk alleen? Heeft zij geen vrienden?

Dat zit niet prettig. Terwijl ik daar toch graag in mijn eentje wil zitten, met een glas en veel nachos.
Ik heb in het verleden geprobeerd net te doen alsof ik op iemand zat te wachten. Dan zit je er meteen minder treurig bij. Want je weet dat je zelf tien punten opgewaardeerd wordt als er een leuk iemand aanschuift. Toch werkte dat niet afdoende. 

Nu heb ik de ultieme oplossing gevonden. Ik doe net alsof mensen mij niet kunnen zien.
Het is een verademing.
Ik kan rondkijken, een dansje rond mijn tafeltje maken, nog een bak bagger bestellen, ongegeneerd meeluisteren, meeschrijven, turen, fantaseren, drinken en genieten.

Voer voor psychologen. Ik weet het.
Maar laten we het er op houden dat ik schrijver ben.
Creatieve gekte. En het werkt.