28-11-2014

Over en weer

Het meisje woonde ergens in de Rijp. Een operatie, diverse zware en lichte (alsof die bestaan) chemo's en bestralingen achter de rug en wel toe aan wat afleiding. Ik liet haar een verhaal schrijven. Het was een lieve wijsneus, die mij meteen verbeterde toen ik even niet oplette. Ze verklaarde plechtig dat ze van brutale grapjes hield. Ik zei dat dat goed uitkwam.

Nadat ze volkomen zelfstandig een verhaal had geschreven, verliet ik haar huis en kwam vier minuten te laat aan bij de bushalte. De bussen gaan maar 1x per uur. Aan de man die de post rond bracht vroeg ik hoe ik het beste naar het station kon lopen. Er was geen beste manier. 
'Zie je die auto daar staan?' Hij wees op een rode landrover. 'Ik breng je wel even.'
Ik was geroerd door zijn lieve aanbod. Het kostte hem zeker drie kwartier. En daarna moest hij zijn ronde met de post - ook voor twee collega's, het was druk - nog lopen.
Toen hij me afzette bij het station zei hij: 'Goede reis en een prettig leven.'
Mooier kan je je niet wensen.

27-11-2014

Begraven

Ik fietste me helemaal suf naar Westgaarde. Het zou een half uur moeten zijn. Klopt. Maar dan wel met de motor. Het werd in ieder geval een pittige workout.
Het begon om 14.00 uur. Om 13.57 kwam ik hijgend aan in de aula.
Bij de verkeerde dode.

26-11-2014

Strange fruit

Vip springt de gracht in en verdwijnt dan onder water om in foetushouding twee minuten onder water te blijven. Hij vindt dat gezond.
Ik kan vanachter mijn bureau een stukje van zijn rug zien. Net een eilandje.
Dat was de meerkoet met me eens.

25-11-2014

Op de Horizon

Gisteren vertelde ik over Stengeltje waarvan de poten in de knoop raken van schrik van het monster Toekelidoekeli. Ik weet nu hoe Toekelidoekeli eruit ziet. Dat is totaal anders dan ik tot nu toe in mijn hoofd had. Dat geeft helemaal niet, alleen moeten de beelden nog wat meer over elkaar heen schuiven.

Maar wat ik het mooie vond is dat toen ik over hem vertelde, ik helemaal niet het gevoel had dat ik hem zelf had bedacht. Hij is ergens daar buiten aan het leven. Op eigen kracht.

24-11-2014

Tijdreis

We mochten een kijkje achter de schermen nemen van de bibliotheek van Artis. We kregen de meest bijzondere collecties te zien. Met als hoogtepunt persoonlijke brieven van Darwin.
Heel onwerkelijk om zijn handschrift te zien en zijn woorden te kunnen lezen. Alsof er ergens even een gat in de tijd gedicht werd.


21-11-2014

Herkennen

Hij had een felgekleurde fez op. Met spiegeltjes. Op zijn wollen vest zaten guirlandes van bloemen. De neuzen van zijn schoenen lagen open. Ik zei dat ik vond dat hij er mooi uitzag. Hij sprak de hoop uit dat meer mannen meer kleur in hun leven zouden halen. En er moest meer geaard worden.
In de verte hoorde ik wat alarmbelletjes, maar ze drongen niet goed door.

We gingen tegelijk het wijnwinkeltje weer uit. Hij liep een stukje met me op. K bleek een jaren dertig fotograaf te zijn, die al honderd jaar in de buurt woont en zo nu en dan op de Nieuwmarkt staat te fotograferen. Met zo'n immens oud fototoestel. Compleet met magnesium poeder en toverachtige rekwisieten.

Voor mijn boot stelde hij zich voor. Hij werd zeer enthousiast van het feit dat we dezelfde naam hadden. Hij hield er een verhandeling over. Of ik misschien ook nog een ram was. Dat was ik.
Toen wilde hij mee naar binnen. Dat wilde ik niet. Hij wel. Ik niet.

Binnen stelde hij vast dat ik een mooi verdriet in mijn ogen heb. Hij werd toch wel heel nieuwsgierig naar wat ik deed. Psycholoog. Die richting.
Schrijver, nee, dat had hij niet gedacht. Ik leek hem niet de persoon om het leven via mijn bureau te leven. En zeker niet met die lichamelijkheid van mij.
Het leek me verstandig om daar niet op in te gaan.

'Ik speel het spelletje van hier zijn met verve, zoals je ziet. Maar eigenlijk ben ik er niet.'
Ik dacht aan W die een borderliner of narcist bij de eerste zin al doorheeft. Bij mij gaat het tegenwoordig sneller, maar helemaal vlekkeloos kan ik het niet noemen.

20-11-2014

Modelleren

Het was de zesde les modeltekenen. En het gekke is dat het steeds frustrerender en moeilijker wordt. Volgens de juf is dat heel normaal. 
Toch stond ik daar met mijn houtskoolstaafje dat elke keer afbrak te staren naar het getordeerde lichaam van het model. 
Inmiddels wordt een aantal constanten duidelijk.
Ik ben goed in de kont.
Bak niks van het hoofd.
Bovenbenen uitstekend, onderbenen nu en dan treffend. 
De armen iedere keer weer te dun. 
De handen en voeten zien er niet uit.
Ik ben goed in borsten, slecht in pikken.
Wie had dat gedacht. 


19-11-2014

Bijsturen

Als je werk laat liggen en het na een rustperiode weer leest, komen er plotseling allerlei gebreken bovendrijven. Dat is goed.
Ik haal eindeloos veel zinnen weg. Het is nog lastig inschatten welke conclusie een kind wel trekt en welke gestuurd moet worden.
Het is een beetje zoals de haren van Waantje. Less is ergens ook wel more.


Heb de afgelopen twee dagen meer dan 6000 woorden weggehaald. Het wordt een totaal ander boek. Nou ja. In ieder geval een stuk dunner.

18-11-2014

17-11-2014

Bekijken

We liepen in korte broek en hemd tussen de paarden van de Oostvaarders plassen. De paarden keken er niet van op. De wandelaars des te meer.

15-11-2014

Zo is het

Ik ken M al jaren. We zitten aan het IJ en nemen even ons leven door. 
'Ik heb nog nooit gekeken naar je blog.'
Ik haal mijn schouders op.
'Je bent daar alleen maar aan het neuzelen,' constateert hij.
'Toch?'

14-11-2014

Morgen weer

Het duurt maar even, ongeveer een minuut, dan is het happen naar adem en de shock die het koude water veroorzaakt voorbij. Dat is het wonderlijke. Ik weet niet wat de temperatuur van het grachtenwater is, maar laten we het erop houden dat het even wat gedachtenkracht vergt om er op een ochtend in november in te springen.

Vandaag zwom ik een aantal keren langs de buurboten heen en weer. Tikte de brug aan. En bedacht hoe wonderlijk het kan gaan. Ik woon hier al bijna twintig jaar en in al die jaren heb ik nooit de behoefte gevoeld om een rondje in mijn achtertuin te zwemmen. Mooi vind ik dat. Die nieuwe invloed die zulke intense ervaringen oplevert.
Ik zwom tien minuten en toen ik daarna onder de douche stond voelde ik heel bewust -het kwam van ergens heel diep in mijn lijf - dat dit goed is.
Heel erg goed. 

13-11-2014

Liefde is

Ik moest weer de MRI in. Dat matcht niet zo lekker met claustrofobie. Vip gaf me voordat ik naar binnen moest de opdracht om te bedenken wat liefde voor mij was.
Dus toen ik met mijn KLM-maskertje over mijn ogen de buis in werd geschoven, probeerde ik mijn gedachten daarover te formuleren, maar de radiotherapeuten kwamen weer binnen. Het bed zoemde de buis uit. Het harnas dat over mijn borst lag, zat verkeerd.
Ik werd weer de tunnel ingeschoven en ging verder met mijn gedachten. Het bleef stil. Toen zoefde het bed weer naar het licht. Er moest iets anders. Terwijl ik weer naar binnen geschoven werd bedacht ik dat het wellicht iets met licht en donker te maken heeft. Ik raakte lekker op dreef tot ik voor een derde keer naar buiten werd getransporteerd. De plakkers op mijn borst moesten anders.
Na drie keer zat de boel eindelijk goed.

Via de intercom kreeg ik opdrachten.
Inademen.
Uitademen. 
En vasthouden de adem.
...
Ademt u maar weer door.

Liefde is telkens weer naar het licht geschoven worden.
Liefde is adem.

Boekdelen

 
 

12-11-2014

Zaken doen

We liepen door een achterafstraatje en stuitten op kinderen die hun waar op de grond hadden uitgestald. Of we wat wilden kopen. Dat wilden we wel.
Er lagen bladeren met bloemen en bamboetakken. Het blad dat ik mooi vond kostte
1 euro. Vip gaf de kinderen 5. Maar bedong dat we het blad konden laten liggen en op de terugweg meenemen en misschien nog een, als we dat zouden willen.
Dat vonden de kinderen een ontzettend goed plan.
We waren een kwartier weg. Toen liepen we weer langs de verkoopplek.
Het straatje lag er doodstil bij.

11-11-2014

Pesterijtje

Ik werd uitgescholden voor lelijke poedel. Dat vond ik een adequate beschrijving van mijn huidige staat. Zelf heb ik eerlijk gezegd ook vaak het gevoel dat ik een pruik van Zwarte Piet op heb. Alsof je al die krullen zo van mijn kop kunt trekken.
Deze week stuitte ik toevallig op een foto waarop ik helemaal kaal ben. Hoe dat dan te beschrijven? Daar is lelijk echt een lachertje bij.

10-11-2014

Opbouwen

We gingen de kajaks naar de woonboot brengen. Het begon met het gesloten hek van het tuinpark beklimmen omdat Vip de sleutel niet had. Ik kreeg een kop koffie van hem en toen moest er getraind worden.
Vip heeft bedacht dat ik degene moet zijn met het snelste record op de Kilimanjaro, iets wat mij ietwat verontrust. Dus liep ik gisteren liep ik 20 km, peddelden we vandaag 3 uur onze armen uit ons lijf en moet ik morgen weer baantjes trekken in de gracht. 500 slagen eist hij deze keer.
Het lijkt mij een optimistisch dinsdagochtend scenario.

Lift

Vip en ik worden opgehaald door mijn broer. Ze zien elkaar voor het eerst.
'Mooie man ben jij, zeg!' schalt Vip over straat. 'Ik ben Wim.'
'Ik zie het,' antwoordt mijn broer droogjes. Daar roept Vip weer vrolijk overheen:
''Mooie man, mooie trui, mooie auto, je lijkt wel John Steed zo in die Jaguar van je.'

08-11-2014

In opdracht

Vip kon er niet bij zijn, dus vroeg hij mij om naar de onthulling van de boom ter nagedachtenis van Wubbo Ockels te gaan. Hij schreef een gedicht dat ik aan de weduwe zou geven.
Op het Haarlemmerplein liep ik vooraf naar haar toe, maakte een kort praatje en ging weer in het publiek staan met mijn telefoon in de aanslag zodat ik even een filmpje van haar speech kon maken.
Ze begon. Ze was allesbehalve de weduwe van Wubbo.

06-11-2014

Verkeerd

Ik wilde even mijn voicemail veranderen. Belde het nummer.
'ALARMCENTRALE, van welke hulpdienst wilt u gebruik maken: politie of ambulance?'
'O, sorry, ik heb een verkeerd nummer gedraaid.'
'Dan ga ik de lijn weer vrijmaken. Dag.'

05-11-2014

Doorstrepen wat niet van toepassing is

De workshop crowd funden duurde een middag. We kregen vragenlijsten die we moesten invullen. Onder meer hoeveel geld we nodig hebben en waar we dat geld vandaan denken te halen. Daarnaast moest er van alles gebeuren. Een filmpje van jezelf maken. Social media inzetten, met dingen waar ik nog nooit van had gehoord. Monkey nog wat, Vice. Enz.
Het waren drie pagina's met opdrachten. Helemaal aan het einde stond:
Heb je nog zin in crowd funden? Ja/Nee.

03-11-2014

Training

Gisteren liepen we 20 km op hoog tempo door de duinen van Schoorl. We stonden op een duintop op ons hoofd, renden heuvels op en af, zwommen in zee.
We waren met 15 man. Nou ja, 4 vrouwen. 
Halverwege werd de Iceman herkend door twee vrouwen die voorbij fietsten. Een van de twee was erg enthousiast over het werk dat hij verricht. I vertelde dat we aan het trainen waren voor de Kilimanjaro.
'Ga je dit ook nog met vrouwen doen? vroeg de vrouw.
I spreidde zijn armen en gebaarde naar de vrouwen die achter haar stonden.
'Kijk eens.'
De vrouw keek om. Reageerde niet.
'Ik vind het fantastisch wat je doet.'
'Trek je kleren uit en doe mee,' zei ik.
Verontwaardiging. 'Ik ga me niet uitkleden!'
Ik wees op onze korte broeken en blote basten. Toen vond vrouw twee het tijd worden om zich ermee te bemoeien. Ze keek streng.
'Zij is ook met een groep. Die kan zij niet zomaar verlaten. Dat kan niet!'
Ik vond dat ze me allebei wat letterlijk namen.
Ze stapten weer op hun fiets. 
I gaf de enthousiaste ter afsluiting een enorme klap op haar kont.
Daar heeft ze minimaal een maand lang plezier van.

01-11-2014

Koud

I vindt mijn boot de perfecte trainingslocatie. Dat betekent dat hij baantjes wil trekken in de gracht. Ik vind het nogal wat. Niet om het koude water, dat gaat goed, maar vanwege de buren. Had ik nooit gedacht. Dat ik me daar iets van aan zou trekken.
Toch sprong ik achter hem aan het water in, terwijl hij al vrolijk schreeuwde naar alle bootburen die kwamen kijken wat er aan de hand was. En ik maar een kop trekken alsof het allemaal heel gewoon was. Twee zwemmers in de gracht. Op 1 november.