Modelleren

Het was de zesde les modeltekenen. En het gekke is dat het steeds frustrerender en moeilijker wordt. Volgens de juf is dat heel normaal. 
Toch stond ik daar met mijn houtskoolstaafje dat elke keer afbrak te staren naar het getordeerde lichaam van het model. 
Inmiddels wordt een aantal constanten duidelijk.
Ik ben goed in de kont.
Bak niks van het hoofd.
Bovenbenen uitstekend, onderbenen nu en dan treffend. 
De armen iedere keer weer te dun. 
De handen en voeten zien er niet uit.
Ik ben goed in borsten, slecht in pikken.
Wie had dat gedacht.