30-06-2014

Na

Nabespreking:
Kuyt: 'Ik ben toch een jongen die de bal vooruit aanneemt.'
Van Gaal: 'Ik juich alleen bij de goals.'

En niemand die daar dan even verder op ingaat.

29-06-2014

Koud

I kwam en leerde me met drie appels jongleren. Daarna dronken we wat. Ik had een fik gemaakt. De kachel barst bijna uit elkaar omdat ik hem te vaak te hoog heb opgestookt, maar het ging nog. We keken uit over mijn tuin die steeds voller en mooier wordt. Toen kreeg I het koud en wilde een deken.
Ik zei niks. Hij zei het zelf.
Toen hij helemaal ingepakt naast me zat, keek hij even opzij en trok zijn wenkbrauw op.
'De Iceman die het koud heeft.'

Zondag


27-06-2014

Het kan verkeren

Er was een etentje op de tuin. Voor het eerst met tien man aan mijn eigengemaakte tafel. Zoals altijd als er iets met eten gedaan moet worden is W mijn steun en toeverlaat.
We waren geconcentreerd aan het werk. W wilde van mij een paar lenteuitjes hebben. Het kon volgens mij niet, omdat ik die zelf nodig had. Na wat heen en weer gedoe besloot ik dat hij er toch twee van mij mocht hebben.

W verdween weer naar het keukenblok. Na een paar minuten stond hij weer voor mijn tafel. 'Het is voor het eerst in onze vriendschap dat ik met jou heb moeten onderhandelen over een lenteuitje.'
De verbijstering kon niet groter zijn.

26-06-2014

Test

In het ziekenhuis moest ik een fietstest doen. De verpleegkundige had tegen me gezegd dat ik door moest fietsen tot ik niet meer kon. Dat deed ik dus.
Zij waren een tikje verbaasd dat ik bijna van mijn stokje ging. Ik eindigde op het bed dat snel naast de fiets werd geschoven.

Mij verbaasde het niets. Als iemand mij zegt dat ik door moet gaan tot ik niet meer kan, doe ik dat ook. En eerlijk gezegd kon ik nog best, alleen grepen ze in omdat de waarden verkeerd uitsloegen.
Ik behaalde een resultaat dat geen vrouw daar op die afdeling ooit haalt. Alleen maar mannen. Ik tevreden.

Ik ben te oud om me druk te maken over mijn karakterstructuur. Dus kijk ik op dit moment met enige genoegdoening naar twee totaal beurse appels, stuk gejongleerd. Maar ik kan het nu dus wel.
Morgen komt I. Dan leert hij het me met drie. Heb ik zaterdag totaal bruine appels. Maar kan ik zondag drie nieuwe groene nemen, die ook groen blijven. 

25-06-2014

Jongleren

I vindt de stapel keien die bedoeld zijn voor een terras. Hij pakt er drie uit, loopt de tuin in en begint nonchalant te jongleren. Ik vind het een goed initiatief en wil het ook proberen.
I schudt even zijn hoofd.
'Te hoog gegrepen?' vraag ik.
'Te hoog gegrepen,' zegt hij.

Hij leerde het me met ('Eerst met twee') appels.
Ik vind het niet prettig om toe te geven.
Maar zelfs die waren te hoog gegrepen. 

24-06-2014

Tuinen

In mijn tuin maak ik vrolijk echt iedere beginnersfout die er maar bestaat.
Een greep uit de selectie.
Te veel voeding. Te weinig water. Niet letten op het blad, alleen maar op de bloem. Niet letten op hoe lang zo’n bloem nou eigenlijk bloeit. Niet opletten of de kleuren wel matchen; alleen maar kopen wat ik mooi vind. En natuurlijk al helemaal niet letten op het soort grond waarin de plant gedijt, maar dit is een bewuste omissie; ik heb geen zin in het aanvoeren van humusrijke of kalkrijke of weet ik veel wat voor rijke grond.

Vandaag werden mijn fouten afgerond met twee rozen. Prachtig. Het kleurde perfect bij de buurplanten. Niks aan de hand. Tot ik – toen ik die verdomde dingen al in de aarde had staan – op het label las dat de ene roos 1.80 werd en de ander slechts 0.80 en dat ze dus precies andersom in de border hadden gemoeten, ware het niet dat er dan weer een kleurprobleem was ontstaan. Ik ben me ervan bewust dat er stam- en klim- en nog meer soorten rozen zijn. Maar dat gewone rozen ook nog eens van hoogte verschillen. Dat vind ik ver gezocht. 

23-06-2014

Voetballiefhebster

Ik ging even de eerste helft kijken in de buurtboerderij. Dat is op zich een fenomeen. Pure romantiek. Een boomgaard, overal zitjes, uitzicht over het weiland met schapen, een sloot eromheen, een groentetuin en een weggeefwinkel en dan ook nog eens aardige vrijwilligers achter de bar.

Na de eerste helft, of eigenlijk al iets eerder, hield ik het voor gezien en ging weer terug naar mijn tuin.
Beste voetballiefhebber. Ik weet dat het achterlijk klinkt, maar niks is mooier dan buiten zitten en al die ooohs en aaahs en yeeeehhhh-geluiden vanuit elke windrichting te horen schallen.
Indien u het zich afvraagt: ik weet exact wat buitenspel is. En kan t nog uitleggen ook. 

21-06-2014

Lucht

Ik heb sinds de workshop van de Iceman een ander leven. Vroeg in de ochtend doe ik ademhalingsoefeningen - maar goed dat ik in de datsja geen buren heb - ik sta op mijn hoofd, druk me met ingehouden adem op, loop met blote voeten door het natte gras en douche nu al zes weken koud. Dat laatste is zeker handig in de boshut, scheelt aanzienlijk in de wisseling van gasflessen.

Dit nieuwe leven is niet zonder risico's. Vandaag brak ik bijna mijn nek omdat ik in de tuin probeerde op mijn hoofd te staan. Dat is nog even iets anders dan het tegen een wand op te doen. Het doel is handstand, maar volgens I moet ik dan eerst op mijn kop kunnen staan. Ik vrees dat er daarna nog veel ergere onbereikbare grootheden om de hoek komen kijken. I vind het allemaal maar heel normaal, ook als ik bijna stik in zijn oefeningen terwijl hij zich even op zijn vingers opdrukt.

20-06-2014

Verzonnen verhaal

Ik zit met B en W in het Jenevercafé. B is net gearriveerd en we krijgen het over haar afstudeerproject Journalistiek. Haar vader - Den Haag - bleef maar vragen waar ze nu precies over schreef. Het orgasmeboekje voor de Viva was niet het eerste wat bij hem opkwam.

B verzon het hele boekje bij elkaar omdat ze geen zin had om die gesprekken te voeren. Op een dag kwam ze op kantoor en haar vrouwelijke collega's wilden opgewonden weten hoe het was geweest. B had geen idee waar ze het over hadden. Het bleek de afspraak met de gigolo te zijn, van de avond ervoor. Had ze ook verzonnen.

B: 'Mijn beste stukken heb ik verzonnen. Geen verhaal zo goed als een verzonnen verhaal.'

17-06-2014

Twee engelen

Ik belde met de Iceman om af te spreken wanneer we elkaar konden zien. 'Nu!' zei hij onmiddellijk. Ik was niet in staat in 'Nu!', maar zei dat ik om 17.30 bij hem kon zijn.
Om 17.15 gaat mijn telefoon.
'Caroline, waar zit je?'
Dat was de opmaat voor de avond.

Hij had verteld dat ik bij binnenkomst op het terrein meteen rechts moest en dan links. Het was precies andersom.
Ik had wijn meegenomen, deels op zijn verzoek, maar hij had geen kurkentrekker. Ik ken niemand van boven de twintig zonder kurkentrekker.

Een gesprek met hem gaat niet-lineair. Hij stelt een vraag, kijkt je zeer indringend aan en stelt dan midden in je verhaal weer een volgende vraag of begint zelf plotseling halverwege een eigen verhaal. Spanningsboog van maximaal 4 minuten.

En als hij het dan opbrengt naar je te luisteren, begint hij heel diep te ademen. Veel geluid. Ik raakte een tikje afgeleid. Dacht eerst dat hij het deed om mij te laten inzien dat mijn ademhaling veel te hoog zat. 'O, nee hoor, ik vind het gewoon lekker.' 
Af en toe loopt hij even de tuin in om op zijn handen te gaan staan - Jij kan niet op je hoofd staan, hè?' - om zijn glas weer op te pakken, en dan is hij misschien in staat om 5 minuten zijn aandacht erbij te houden.


Ik stelde voor om iets van zijn technieken in mijn kinderboek te gebruiken, hij vond het een perfect idee. Alleen had hij niet goed geluisterd. Hij wilde de kinderen laten klimmen en boomhutten bouwen. Die kinderen konden dan in, 'Kom eens mee,' die boom bouwen, of in die, 'kijk maar, die is makkelijker.'
'We hebben het over ernstig zieke kinderen, hè?' zei ik.
'Ja. Ze kunnen de spullen aangeven. En dan moet er minimaal een plankier zijn gebouwd, zeiltje erover en dan kunnen ze er slapen. Je hebt trouwens geluk, normaal laat ik bezoek de boom in klimmen. Zal ik het even voordoen?'

16-06-2014

Vrijwillig

In het ziekenhuis had ik een gesprek gehad over vrijwilligerswerk. Ik moest vanzelfsprekend door de ballotage. Misschien nog meer omdat ik niet gewoon op die afdeling wil doen wat de andere vrijwilligers doen, maar omdat ik de kinderen wil laten schrijven en dat is nieuw.

M die de vrijwilligers aanstuurt is een verademing.
'Je bent te vroeg!' gilde ze toen ik binnenkwam en zij net een broodje aan het eten was.
En zei: 'Nee!' Op mijn 'Mag ik hier gaan zitten?'
Er was een enorme klik. Zij vond het een goed idee en kwam zelf nog met allerlei aanvullende taken aan, die mij ook weer heel erg leuk leken.
Ze zou even overleggen met de psychologische medewerkers, waar ik dan mee kon afspreken omdat ze mij tips konden geven. De PM's vonden het ook een goed idee, maar niet zonder instemming van de hoogste baas.

Dus kreeg ik een mail van M dat ik met die hoogste baas moest afspreken omdat hij mij wilde leren kennen. Ik mailde terug dat ze hem maar moest doorgeven dat ik a.s. woensdag wel een gaatje voor hem kon vrijmaken.

Er hangt momenteel een doodse stilte in de ether. 

14-06-2014

Op bestelling

M had me een tijd niet gezien en bleef maar roepen dat ze mijn haar zo fantastisch vond. Ze heeft zelf kort steil haar. Ook wel dun.
Door de chemo is mijn haar nog veel dikker en krulleriger geworden dan het al was.
'Ik wil ook een kuurtje, ik wil ook een kuurtje,' riep M om de paar minuten.
Ik moest daar even over nadenken.
Best een idee. Kwestie van even je adem inhouden, afsluiten en doorzetten.
Maar dan heb je ook wat.

13-06-2014

Getuige

Het werd hoog tijd dat ik weer eens langs de boekhandelaar ging. Al was het maar om me door zijn commentaar en opmerkingen weer volledig bij de levenden te voelen.
Het ging goed. Ik werd meteen afgekat omdat ik vroeg: 'Ben je niet totaal gelukkig nu je mij eindelijk weer eens ziet?' Ik mocht geen onzin verkondigen.

Voor de winkel was de borrelopstelling klaar gezet en naast de boekhandelaar zat K. Ik kreeg een glas en de boekhandelaar wilde dan wel even - kort graag - weten waar ik mee bezig was.
'Met een kinderboek.'
'En wat gebeurt er in dat boek?'
Ik gaf een samenvatting en verkondigde in een adem door dat ik de nieuwe Annie M ben.
Toen werd de sfeer opvallend anders. De boekhandelaar vertelde aan K dat ik fabuleus kon schrijven.
'Hoor je dat?' Vroeg K, die bevriend is met hem. 'Fabuleus. En morgen ontkent hij weer keihard dat hij dit gezegd heeft.' 

12-06-2014

Confronterend

Ik heb een vertaalapp op mijn telefoon zitten. En nu heb ik het gemak van het inspreken ontdekt. Dat is niet goed voor mijn ego.
De paratrooper kon er maar niet over uit hoe goed mijn Engels was 'Perfect'. Hij herhaalde dat - net zoals hij zoveel dingen in een mantra gooide - eindeloos.
Tot ik hem geloofde.

Maar nu is duidelijk het moment gekomen om met beide benen weer op de grond terecht te komen. Mijn uitspraak sucks.
Tenured wordt January en als ik het nog een keer doe New York.
Fraught wordt Florida, four en dan opeens frog.
Toroidal wordt parodia. Tutorial.

Misschien moet ik nu toch nog eens de caminofilm aan mij voorbij laten gaan. Humden en knikten mensen vaak als ik iets zei? Werd er in de verte gestaard? Waren de reacties op mijn verhalen adequaat?

Ik denk dat ik vanaf nu de woorden weer gewoon intik. 

11-06-2014

Vulling

De kruidenspiraal is nu al verkeerd gevuld. Dat is best snel.
Ik kocht wat definieerbare en ondefinieerbare kruiden op de biologische markt. Trots belde ik W - die de spiraal wil leasen omdat eigen kruiden in de tuin zijn idee is van hemel op aarde - om te vertellen wat ik had gekocht en waar ik die precies had geplant.
Er kwam geen commentaar tijdens de Sali en Thijm. Maar tijdens de knolvenkel (ik kon niet op de naam komen, had geen idee meer wat ik had gekocht, dus dat werd hints) kwam er een schamper lachje. Nee. Dat kon echt niet in het midden van de spiraal, dat ding moest naar beneden anders kwamen al mijn andere kruiden (die ik nog helemaal niet heb) in de verdrukking.
Zo jong en vers en nieuw en nu al in de problemen. 

10-06-2014

Terugwensen

Ik heb me vandaag een tijdje bezig gehouden met de vraag welke opmerking ik zou kiezen als ik de kans had er 1 terug te draaien. Let wel: over mijn hele leven genomen.
Dat is pas kiezen!

En dat deed me denken aan vroeger. Ik heb me als kind altijd verbaasd over de domheid van helden als ze in sprookjes de kans kregen drie wensen te doen. Geen prins die bedacht dat alles wat hij wenste ook uit zou komen. Was ie hela hopla binnen 1 wens klaar.
Zoiets moet er ook voor het terugdraaiprobleempje zijn. 

09-06-2014

Timmeren

Ik heb regelmatig last van knutseldrang. Door de aanschaf van de datsja wordt dat nog eens versterkt.

Ik timmerde een tafel van het oude dak van mijn schuur omdat ik dat hout zo mooi vond. Tijdens het maken kwam E langs die mijn manier van in elkaar zetten echt absurd vond.
Het was misschien wat onconventioneel. Ik zaagde van de tafel - die al klaar was - toch nog van beide kanten een stuk af (het blad was 3.20, dat vond ik opeens te lang) zonder de zijkanten er eerst af te halen omdat ik daar te lui voor was.
E kon er maar niet over uit, over zoveel vrouwelijk onvermogen. Het lag niet in onze genen, dat bouwen, dat was wel duidelijk.
Ik ging toch gewoon door, maar met aanzienlijk minder plezier.


Gisteren was het T die langskwam tijdens het in elkaar knutselen van een kruidenspiraal. Hij keek toen hij wegging even achterloos opzij en zei toen: 'Dat wordt em niet, hè,' om mij na die uitspraak in vol chagrijn achter te laten.
Ik dacht werkelijk even dat het em inderdaad niet zou worden.
Omdat ik altijd maar wat op gevoel doe, ben ik geneigd de commentator gelijk te geven. En gezien de fase waarin het bouwwerk zich bevond, was het ook best aannemelijk. 


Ik rommelde toch door en maakte er dit van. 


Conclusie?
Nooit luisteren. Naar niemand.
In ieder geval niet tijdens het maakproces.  

06-06-2014

Overvloed

Op de deur van de fysiotherapiepraktijk staan veel namen. Voor de deur staat een echtpaar. Hij kijkt naar de naambordjes.
'Naar wie wil je?' vraagt hij, maar wacht het antwoord niet af. 'Naar een beetje een mooie vrouw...'

Dat 'beetje' vind ik geniaal. Want met een goed humeur en een beetje welwillendheid is elke vrouw een beetje mooi.

05-06-2014

Wordt vervolgd

Ik zit met W in de auto en word gebeld door een nummer dat ik niet ken. Een prettige stem meldt in het Engels dat hij Louis is en dat we elkaar in Spanje hebben ontmoet. 
Ik heb echt geen flauw benul.

Terwijl hij doorpraat probeer ik naarstig te bedenken wie dit in godsnaam is. Hij vertelt intussen dat hij in Amsterdam is en me graag wil ontmoeten. Hij heeft overigens wel een slaapplaats. ! denk ik intussen, want om iemand waarvan ik niet eens het gezicht kan herinneren een slaapplaats aan te bieden, gaat zelfs mij wat ver.

Als ik heb opgehangen heb ik een afspraak met iemand die ik naar mijn weten totaal niet ken.
Ik klaag dan ook niet over gebrek aan avontuur in mijn leven.

W filosofeert er onmiddellijk een thrillertje uit: iemand die zo brutaal is dat hij mijn nummer heeft ontfutseld, die weet dat ik te beleefd (lees bescheten) ben om om te vragen 'Who the f*ck are you?!', en die mij dan kan ontmoeten in boot of tuin, al naar gelang zijn stemming.

Ik vind het een goede theorie. Maar de stem te mooi. Het was een zeer diepe bas die op al mijn vrouwelijke receptoren inwerkte. Dus mijmer ik de hele terugweg over wie dat zou kunnen zijn en kom uiteindelijk tot de prettige conclusie dat het me niets kan schelen. 

04-06-2014

Beam me up

A heeft haar rugzak gepakt en loopt op dit moment de camino af. Ik zie foto's op FB en wil erin springen. Ik weet precies waar ze is, wat haar te wachten staat (alleen maar mooi) en wat voor gevoel het geeft.

Dan word ik aan de andere kant bestookt door de Wizzard, die wil dat ik naar het hippieklooster kom. Hij stuurde me een mail met deze foto's, dat is vanaf het klooster een half uurtje lopen. Hij meldt fijntjes dat ons billion star hotel vrij is.



Rara hoe ik achter mijn computer zit.