31-07-2015

Denkfout

Vandaag dacht ik van 06.45 tot 9.30 dat het zaterdag was. Ik wist maar niet wat ik daarmee moest doen, maar met de vrijdag weet ik het wel!

30-07-2015

Zomaar in dezelfde stad

T'tje had me uitgenodigd om te komen eten. Haar huis is een sprookje, net zoals zij. De eerlijke goede fee of heks. Zo eerlijk dat het voor mensen die nog niet zo ver zijn soms als schokkend wordt ervaren.
Voor mij is ze het einde, dat wat ik ooit hoop te zijn. Zoveel kracht, wijsheid en liefde. Ik maak nog steeds de fout te denken dat altijd aardig zijn liefdevol is. Van haar leer ik het tegendeel.
En intussen scharrelt zij rond in haar huis met totempaal, voormalig treinstelbankje en boksbal (ze is 71), kookt ze voor me, maakt de haard aan omdat het niet koud maar wel gezellig is, en weet ze precies wat ze voor mij is en kan zijn. En ik, ik zit met mijn benen opgekruld in een grote stoel te genieten van hoe een eerste keer kan voelen als voor altijd en heel eeuwig. 

29-07-2015

Roze gevloerd

Het regende. Ik zat dapper in mijn schuur me aan mijn eigen woord te houden.
Daar kan ik het volgende over zeggen.
Waarom maken mannen stellingkasten die je zelf in elkaar moet zetten zo verdomde wiebelig, terwijl ze in de gebruiksaanwijzing beweren dat je 175 kilo per plank kan volstouwen?
Waarom koos ik ervoor om de gigantische bak met roze verf op dat moment even om te draaien omdat ik had begrepen dat verf dan langer goed blijft?

28-07-2015

Tentoonstelling

Ik had een prachtig hoekje toegewezen gekregen van G.
Het idee was dat ik bezoekers zou voorlezen. Als ze dat zelf wilden.
Niemand wilde dat zelf.
Maar daar was R, die vond dat als ik daarvoor gekomen was, het ook moest gebeurden. Dat trok nog wat luisteraars aan. Dat was leuk. De sterke verhalen die daarna kwamen nog leuker. 

27-07-2015

Voor het laatste feest ben je altijd te laat

De hele feestweek op de tuin had ik voorbij moeten laten gaan vanwege de deadline, dus had ik L van te voren gewaarschuwd dat ik absoluut de slotavond wilde bijwonen.
We konden naar Foam en ergens eten, maar daarna werd het dansen geblazen met de tuinders.
L vond het allemaal goed.
We fietsten vrolijk naar de feesttent. Maar er was geen feest. Er was stormschade.

De moraal?
Nooit je werk boven feesten laten gaan, want voor het laatste feest ben je altijd te laat.
Klinkt als een tegeltje... 

25-07-2015

Oranjerood

Ik hou van storm, vooral van een onverwachte. De codes vliegen je om de oren.
Maar als de wind ook al in een hokje moet, vind ik er niets meer aan.  

24-07-2015

Ik begrijp het zelf niet eens

Vandaag kreeg ik een dwangbevel van de koning.
De koning beweerde dat ik mijn omzetbelasting niet had betaald. Ik was het niet met de koning eens en keek het na. We hadden allebei gelijk. Ik had een sms van de bank als bewijs dat het overgemaakt was. Alleen was dat het niet.
Leg dat een koning maar eens uit.

23-07-2015

Loopje

T loopt naar Santiago. Ik krijg een sms. Haar camino is begonnen. Ze somt een eindeloze reeks ervaringen en gebeurtenissen op. Allemaal herkenbaar.
Het enige wat ik nu nog wil is mijn rugzak pakken en het eerste stuk vanuit de St Jean Pied de Port tot Pamplona – wat ik oversloeg omdat ik toen dacht dat ik dat niet aan zou kunnen zo vlak na de chemo (onzin) – gaan lopen. 

22-07-2015

Een hele toer

Ik dacht dat er maar één deadline was. Maar nee. Aanstaande maandag is mijn volgende deadline. En daarna komen er nog twee. En, als ik wil, zouden dat er ook drie kunnen worden.
Even een plannenreshuffle. 

21-07-2015

Wordt vervolgd

De deadline gehaald. Vandaag mag ik in de tuin werken. Hoera. 
En dan morgen hela hopla op naar de volgende deadline: Waantje krijgt de knarser

18-07-2015

Leuk en slecht

En wederom was het feest in Boxtel. M, waar ik vorige week kennis mee maakte, kwam even naar me toe. 'Ik vind jou een leuk mens. Ook met nul procent.'
Ik vond dat een prettig bericht, al werd het binnen een uur weer teniet gedaan.
Ze onderbrak het dansen: 'Eigenlijk is alles wat op 'ine' eindigt slecht. Nicotine, heroïne, cocaïne, amfetamine, Caroline.' Toen danste ze weer weg. 

15-07-2015

Ontdekking

Opeens zie ik dat de uitvinder van de G-sleutel een Italiaan geweest moet zijn.


14-07-2015

Plannetjes

Als ik mijn deadline gehaald heb, mag ik van mezelf bomen en planten kopen, in de tuin werken en de hut opknappen. Dat mag ik normaal gesproken ook wel van mezelf, alleen de afgelopen weken niet.

Ik ga het deze keer structureel aanpakken. Het opmaatje komt zo direct al naar de tuin. E brengt de stellingkasten die hij - superlief - voor mij heeft gehaald. En dan moet het schuurtje eraan geloven.

De structuur ziet er als volgt uit:
De weg naar de schuur vrijmaken.
Dan alle spullen naar buiten.
Kasten erin. Spullen erin.
Op een stoel voor de open schuurdeur zitten genieten van het resultaat.

Fase twee.
Border na border.
Onkruid eruit, planten erin.

Fase drie (als ik niet ergens tussen fase een en twee jammerlijk ben blijven steken)
De dwarsbalken monteren op mijn schutting.
Het beitsen ervan.

Fase vier
Het lief aankijken van E en hem plexiglas platen oid laten halen.
Dat bovenop mijn pergola leggen zodat de buiteninrichting niet verder wegrot.

Fase vijf
T en L lokken met het maken van een buitenbed. Dat vinden ze leuk.
En dan in één adem door het vernieuwen van de Zuidzijde.
Tuindeuren eruit. Tuindeuren erin.
Nieuw raam.
Wand eruit. Wand erin.

Ik verwacht de meeste weerstand tijdens fase 1 t/m 3.



13-07-2015

En weer werd het licht

In Boxtel was het feest. Zes fusten bier en vijfenzestig flessen wijn, zoveel feest. De boomhut midden op het grasveld was gereserveerd voor de DJ. Er hingen lampionnen, er waren zitjes van pallets gemaakt en een perfecte dansvloer. Alles prachtig.

Ik raakte met een man aan de praat. Op een gegeven moment zei hij: 'Wij komen toch uit '75.' Ik verbeterde hem niet. Dat hebben mannen niet zo graag.
Hij zei nog wel: 'Ik ben beter geconserveerd dan jij.' Ik gaf het grif toe. 

Tegen tweeën kreeg ik een dip. Maar T heeft vaker met dit bijltje gehakt. Ze legde me op een bank onder een dekentje en snorde een fijne man op die gezellig bij me kwam liggen. Ook een vijftiger met een dip. Het zag er blijkbaar naturel uit. De veertiger kreeg geen argwaan.

11-07-2015

Ja!

De Eigenlijk zo eenvoudig-blog heeft wonderbaarlijke vruchten afgeworpen. De afgelopen dagen werd deze pagina in plaats van 135x opeens 206x per dag bekeken. Dank daarvoor!
En voor degenen die mijn cadeau nog niet hebben gegeven: het kan nog.
Tot maandag. Dan is het feest van gratis cadeautjes weer voorbij. 

10-07-2015

De jeugd van

Het was vandaag weer afluisterdag. Twee jonge vrouwen bespraken in de trein de casus of ze eerst hun laptop in bescherming zouden nemen, of toch misschien eerst die oude man in nood helpen. De ene was er zeker van dat ze voor haar laptop zou kiezen. De ander twijfelde. Die vond het wel een mooi idee als zij voor de man zou gaan. 'Maar,' voegde ze er onmiddellijk aan toe: 'Mijn laptop is ook zo mega-belangrijk voor mij...'

'Je mag niks doen! Alleen maar opkomen en buigen,' klonk het door de heg.
Het een had niks met het andere te maken. Maar toch ook weer heel erg wel. 

09-07-2015

Buigen

Een ziener zei tijdens het Healing Garden Festival tegen me: 'Yoga, dat is niets voor jou, hè?'

Vanavond hing ik voorovergebogen met mijn neus ergens halverwege de ruimte, terwijl het de bedoeling was dat diezelfde neus tussen de gespreide benen de vloer overtuigend zou raken. Met rechte rug, overigens.
Als het zo duidelijk is, zelfs buiten de les, mag ik er dan gevoeglijk weer mee ophouden?

07-07-2015

Ongecensureerd

D's tumor is verwijderd en nu zit ze midden in een heftige chemo. Ik stuur haar opbeurende teksten. Ex-kankerpatiënten onder elkaar.
Ik: Het klinkt alsof je minder mazzel hebt dan ik.
Zij: Ja, maar ik houd wel mijn haren.
Ik: Dan mag je niet zeuren. Je moet lijden, anders word je geen mooier mens. En dat is hard nodig.

Toch wel lekker, wat je je als ex-kanker-chemo-hormoonpreparaten-patiënt allemaal kan permitteren. 

06-07-2015

Wie o wie

Ik blader mijn aantekeningenboekje door. Staat er:
'Wat, moet je nu al gaan?"
'Nee, ik kijk alleen even of het al tijd is om in de haard te pissen.'

En nu pijnig ik mijn gedachten wie dat geweest kan zijn.
Het klinkt wel als een vriend van mij. 

03-07-2015

Het juiste hout

Met T ging ik naar de  Urban Campsite. Er stonden 12 kunstwerken waar je in kon slapen. Ik had de Uit hout gesneden uitgekozen. Niet om de buitenkant, en toch ook weer wel. Omdat de buitenkant zo verschilde van de binnenkant. Omdat het verrassingseffect zo groot was. 



We kwamen met prachtig weer aan, installeerden ons en waren gelukkig. Dat geluk werd nog eens vergroot toen we in een oude vuilcontainer, die als hottub fungeerde, konden zitten met een glas wijn in ons hand. Het bad werd alleen na tien minuten verstoord door onweer. 
T en ik aarzelden om uit onze hoog opgestookte tub te komen, we vonden het ook wel wat hebben. Een geëlektrocuteerd einde. En dat dan gezellig samen. 
Toch weerstonden we de verleiding. Zo zonde van al die zelfontwikkeling. Wordt het net leuk, houdt het alweer op. Als je dat enigszins kan voorkomen, moet je dat toch maar doen. 


Met de andere gasten keken we naar de bliksem, en na de stortbui zakten we af naar het vuur.
De ene na de andere kunstslaper verdween. Wij bleven. Het was doodstil op het strand. 
Toen we uiteindelijk naar bed gingen, scheen de volle maan door ons onderkomen. 
Wij werden verlicht. 
Af en toe viel er een druppel hars naar beneden. 

het plafond

 het oosten

's Ochtends vroeg werd pas echt duidelijk dat we in een kunstwerk geslapen hadden. We bleven maar kijken en wijzen en ontdekken. De lijnen en bogen zorgden voor een prachtig effect. Alles zo liefdevol zorgvuldig gemaakt. Houtje voor houtje. Perfect afgemeten. 
Ik vind het ontroerend mooi wat mensen allemaal verzinnen, doen en maken. 
En het mooie is dat ik ook een mens ben. 

01-07-2015

Eigenlijk heel eenvoudig

Via Linkedin kreeg ik een super leuke mail van onbekende R. Hij wilde graag linken omdat hij mij blog inspirerend vindt. Nou zin ik al een tijdje op het verhogen van mijn de dagelijkse weergaven. Het zijn er nu zo'n 135 per dag. Kom ik toch opeens op een geniaal idee.
Kunnen jullie niet allemaal mijn blog aan iemand cadeau doen?
Linkje sturen, strik eromheen en klaar.
Op naar de 270!