Omdat mijn huurders om 6 uur 's ochtends vertrokken, checkte ik niet uit. Ik had ze op het hart gedrukt de sleutel op de tafel te leggen, en natuurlijk de boot niet af te breken. Dat was geen probleem, ze waren responsible people.
Vanuit de boshut ging ik gisteren met 1 vuilniszak, vier pastic tassen en een labtop op de fiets zitten terwijl het hoosde. Ik was binnen de kortste keren totaal doorweekt. Wind tegen. Het was best zwaar. Maar ik hield mezelf goed door te praten zoals de winnaar van Expeditie Noordpool dat deed: Je kunt het, nog even, doorzetten, je doet het goed, enz. Er was toch geen hond op straat.
Het verlangen naar een warme douche werd steeds groter. De ongerustheid ook. Iedereen zegt de hele tijd dat mijn weerstand 'natuurlijk' nul is en vandaag is mijn laatste chemo die ik voor geen goud wilde missen door een griepje. Dus werden de gesprekken met mijzelf dwingender.
Alsof ik de hoofdprijs in ontvangst ging nemen opende ik mijn voordeur. Probeerde dat althans. De responsible people hadden de sleutel erin laten zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten