Gisteren stookten we de kachel in de kleine kamer hoog op. Zo hoog dat er niet te ademen viel, laat staan te slapen. Dus sleepten we de matrassen weer terug naar de kachel in de voormalige stal en troffen onze voorzorgsmaatregelen.
We gingen er vanuit dat Chef Vuur de nacht deze keer slapend zou doorbrengen, dus kochten we briquetten die ons zorgeloos warm zouden houden. Daar verheugden we ons op.
Om half vier werd ik wakker door W die vloekend voor het gedoofde vuur zat, als een gek in de vonken blazend om het geheel weer aan de praat te krijgen. Hij kon de blaasbalg niet vinden.
Het was de druppel. We gaan verkassen. We zitten nu te wachten op het groene licht voor een ander huisje hier in de buurt.
W houdt een referaat over tegenvallende briquetten en de luxe van warm schijten. Intussen drinken we champagne.
W: 'Als de omstandigheden dan niet chique zijn, dan brengen we die er zelf maar in.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten