Na een rondje tandartsen proberen heb ik er een gevonden. Ik koos gewoon de knapste zodat ik wat te kijken heb als ik word gemarteld. Ik had me daar best op verheugd, ondanks de aard van de ingreep.
Waar ik geen rekening mee had gehouden, waren die verdomde lampen die me totaal verblindden. Hij had niet alleen een vergrootglas op (daar ging mijn in-zijn-ogen-verdwijnen optie), daarboven zat ook nog zo'n mijnwerkerslamp die mijn hele systeem plat legde zodat ik ook niet kon afdwalen naar bijvoorbeeld zijn torso. Ik noem maar wat.
Met mijn ogen stijf dicht, de bloedspetters op mijn wangen, mond vol klemmen, tangen, zuigers, en een lichaam stijf van de stress was een inspirerend eindejaarsgesprek best lastig, en na afloop iets gezelligs zeggen ging ook niet door, want hij had me zo lang, zo ver achterover gelegd dat ik totaal high werd toen ik me weer in de normale stand bevond, dus onzin uitkraamde en hij snel wegrende. Een vergadering in. Een belangrijke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten