Het gekke is dat ik het steeds verkeerd inschat. De controles in het ziekenhuis.
Vandaag moest er een mammografie gemaakt worden. Ik liep door de gangen die ik veel te goed ken en zag al die zieke mensen en de bezorgde gezichten van partners en familieleden.
De verpleegkundige was heel erg aardig. Te aardig. Dan gaat het mis. Zij begreep het wel. Dat er tijdens dat hele kankerjaar nauwelijks een traan aan te pas gekomen was en dat er nu tijdens zo'n routinecheck kortsluiting kwam.
Tegenwoordig zeg ik standaard: 'Ja, graag,' op de vraag of ik een glaasje water wil.
Niet het water drinken helpt, maar het feit dat iemand de moeite doet om het te gaan halen voor je.
Vandaag moest er een mammografie gemaakt worden. Ik liep door de gangen die ik veel te goed ken en zag al die zieke mensen en de bezorgde gezichten van partners en familieleden.
De verpleegkundige was heel erg aardig. Te aardig. Dan gaat het mis. Zij begreep het wel. Dat er tijdens dat hele kankerjaar nauwelijks een traan aan te pas gekomen was en dat er nu tijdens zo'n routinecheck kortsluiting kwam.
Tegenwoordig zeg ik standaard: 'Ja, graag,' op de vraag of ik een glaasje water wil.
Niet het water drinken helpt, maar het feit dat iemand de moeite doet om het te gaan halen voor je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten