Gisteren kwam ik om 19.15 op de plaats van bestemming, deed wat ik me voor de zoveelste keer had voorgenomen, voelde, en stapte de Albergue Municipal binnen. Ook omdat die door de meeste pelgrims wordt genomen omdat het maar 5 euro kost, en ik wilde gezelschap. Het was er erg prettig, al hadden ze koude douches.
Ik ging met mezelf uit eten, kocht een fles wijn om vrienden te maken, kwam na het eten weer binnen en kon drie mannen verleiden tot wat drank, een bodempje, let wel, ons benne pelgrims en zat binnen de kortste keren in mijn eentje. Iedereen naar bed. 21.30 uur.
Ik vond het niet zo erg, had de fles nog en een boek gekocht (Ereader aan W meegegeven: slechtste uitvinding van de eeuw!), dus verheugde me op een heerlijk rondje ouderwets pagina's omslaan.
Om precies 22.00 uur ging het licht automatisch uit. Zat ik dan, in de gemeenschappelijke keuken annex zitkamer, met mijn boek in mijn handen. Geen lichtknop om zelf, lekker autonoom, te kunnen bedienen.
Dan maar schrijven. Mijn Ipad gaf me licht in de duisternis, alleen was er geen reddingsboei. Geen wifi.
Om 22.30 gerommel aan de voordeur, waarvan ik dacht dat die meedogenloos sloot om 22.00. Maar nee, daar kwam Gandalf, totaal bezopen binnenwankelen. Hij boerde zich een weg langs mij, zonder me echt op te merken in het donker en maakte zulke heftige geluiden dat ik dacht dat hij binnen twee stappen over zijn nek zou gaan. Dat gebeurde niet.
En daar zat ik weer in het donker te koekeloeren. Ik vroeg me echt af waar iedereen was. Nou ja, in de zweterige slaapzaal, maar waar de mensen waren die en een potje kunnen wandelen en ook een fijn potje kunnen feesten. En vond het opeens niet meer zo leuk, allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten