Het weer was lekker fris. Ik vond wel dat er al te veel bladeren van de bomen waren gevallen, maar het geel houdt stand en dat is goed.
Ik raakte verstrikt in de Sinterklaasoptocht, die schijnbaar langer was dan ooit, en omdat ik langs de hekken in tegengestelde richting fietste, kwam ik hem op een gegeven moment tegen. Ongehinderd uitzicht. Ik stopte niet. Maar voor het eerst van mijn leven leek het me toch niet zo'n slechte man.
Er was een jongen die de gratis Esta's uitdeelde.
De rij voor het Foam was te lang om de moeite waard te zijn.
Ik zocht naar de Harmoniehof en kon hem niet vinden. Belandde in het College Hotel, waar bleek dat er kinderen zijn die wel goed opgevoed worden.
Intussen zat je in mijn hoofd geplakt en daar kom je voorlopig niet meer uit. Ik vind het goed en moet denken aan je 'Wat is dit voor aanstellerige bamie?!" En aan hoe je mijn keuken bestierde terwijl ik liggend toekeek.
Ik heb een beer voor je die alles wat je wilt zeggen, schreeuwen, krijsen of huilen met gemak absorbeert. Hij praat ook en zegt dan precies die dingen die je op dat moment wilt horen. Hij is beter dan wie dan ook. Ik kan het weten, hij heeft mij er ook doorheen getrokken. En nu wil hij graag naar jou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten