Om 1 uur fietste ik door de donkere stad. Het was inmiddels droog. De geleende jas sloeg nergens meer op. Er waren diverse plekken in de Jordaan waar feest werd gevierd, er waren grachtenpanden verlicht en het fietsverkeer was nog volop in beweging.
En ik dacht alleen maar aan M. En aan: grijp het, pak het, doe het.
Nu kan het nog.
Zo direct grijp je er niet eens naast, maar is het gewoon te laat.
Met de nadruk op gewoon.
En ik dacht ook: tegen wie praat ik nou?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten