Ik las hem vandaag pas. De recensie van Alles is familie, door Mark Moorman. De recensie is lovend. Maar het gaat me om het einde. Dat vind ik zo schitterend dat ik hem voor het gemak en leesgenot even overtype.
"Je zou kunnen zeggen dat Alles is familie aan de lange kant is, dat uiteindelijk de ene emotionele climax op de andere wordt gestapeld, een beetje te veel van het goede misschien. Maar datzelfde zou je natuurlijk ook van een kerstdiner met je familie kunnen zeggen."
Ik ben ervan overtuigd dat Mark achter zijn laptopje heeft zitten gniffelen van genoegen. En terecht.
1 opmerking:
Kort maar krachtig! :)
Een reactie posten