Een kennis van mij is bezig met een opleiding tot therapeut. Zij zocht proefpersonen. Ik wist nog wel een vriendin. Gegevens waren uitgewisseld, nog geen afspraak gemaakt. Maar er werd gebeld. Door de therapeut in opleiding.
'Ja, ik dacht ik bel jou maar eens, want misschien kun jij met mij een sessie doen.'
'O?'
'Het gaat echt niet goed met mij.'
'O, wat vervelend.'
'De sessies gaan wel goed met de cliënten, maar ik zit zelf gewoon helemaal vast.'
'Nou, eh, ik kan je wel een aantal vragen stellen..'
'Ja, dat zou echt fijn zijn.'
'...maar ik weet er natuurlijk niets van af.'
'Hoezo weet jij er niets van af?'
'Ik ben er niet ervaren in.'
'Gewoon de standaard vragen stellen zoals we dat deden.'
'Ik geloof dat er toch iets niet goed gaat. Je spreekt met J. Ik heb je naam van C en zou een van je proefpersonen worden.'
Stilte.
'Het spijt me ontzettend, echt sorry, ik dacht dat je J was. Jezus, nou ja. Sorry. Nou, dan bellen we later nog wel voor een afspraak voor jouw sessie. Daag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten