We verplaatsen skeletten. Dat doen we om de beurt en in de wc. Daar staat een model dat ik per ongeluk liet vallen. Sindsdien is het zijn standaard kwijt, maar dat opende nieuwe mogelijkheden. Iedere wc-gang gaat gepaard met het anders neerzetten, hangen of wegmof- felen van het skelet.
We hebben het er niet over. Toch is het topsport geworden.
Ieder voor zich vindt zijn eigen gevormde positie van de beenderen het beste, de nieuwe plek geniaal bedacht en wil eigenlijk dat het ding zich een tijdje in die houding ophoudt. Dat wordt genadeloos genegeerd door de ander. Je kunt de zucht horen als een van ons naar de wc moet. Daar gaat de creatieve houding waar we zo op hebben gezwoegd en die we voor altijd wilden koesteren. Het is keihard en onverbiddelijk wat zich op onze wc voltrekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten