Tussen al het zwarte en bruine gekrioel herkende ik mijn pupil niet meteen.
Ja, ik weet het, ik schaam me er natuurlijk ook voor, maar als verzachtende omstandigheid kan ik aanvoeren dat ze sinds vorige zomer minimaal 50 centimeter was gegroeid en haar haar totaal anders droeg, gecombineerd met een jurk waar ik nog niet eens aan toe ben.
Dus.
Ik gaf haar de felgekleurde houten tulpen (die horen op de rode loper, zei ik nog) te laat - zij had haar interview voor de camera al gegeven - maar zij vond het gelukkig allemaal prachtig.
De film is onvoorstelbaar goed geworden. Echt, ongelofelijk, wat een handjevol goede wil van ik weet niet hoeveel vrijwilligers niet voor prachtige dingen kan zorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten