Gisteren onderging ik een fotosessie. Ondergaan klinkt lijdzaam en dat was het zeker niet. Ik kan het ook anders formuleren, iets als: de komende tijd word ik gevolgd door
Birgitta Gadellaa die virtuoos is met haar fotocamera en in styling. Ik ging akkoord onder één voorwaarde: geen tranentrekkend verslag van verval. Juist de andere kant van ziekte in beeld.
Afgelopen week vroeg ik me af of het wel normaal is dat ik me helemaal niet met de dood bezighoud. Of dat nou getuigd van kracht of juist ontkenning of wellicht naïviteit. Omdat ik daar niet zo snel een antwoord op had, liet ik het lekker rusten. Keuze van gedachte als basis van geluk.
De Italiaanse begreep heel goed dat ik geen zin had in verval. Ze liep door mijn boot en fotografeerde behalve mij, allerlei details. Ik zag de foto's terug en vond het allemaal nog heel veel mooier dan in het echt. Inclusief alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten