Ik stond voor de zoveelste keer voor de MRI-tunnel en had er niet echt zin in. De arts had in mijn dossier gezet dat ik weliswaar claustrofobisch was, maar dat ze met een aardige benadering een heel eind met mij konden komen.
Dat vind ik mooi. Dat dat in mijn dossier vastgelegd ligt. Men kan een eind met mij komen.
Toen ik na een half uur weer uit dat schijnvrolijk geelgeverfde apparaat kwam - het werd warm, dat had ik nog nooit eerder gevoeld, dus had ik visioenen van verbrandde lichaamsdelen en smeltend kunststof waarmee ik een rommelige witgele patchwork zou gaan vormen - kwamen de twee verplegers binnen.
Ik las net dat u heel erge last heeft van claustrofobie. Dat heeft u dan heel erg goed gedaan.
Ergens heb ik het gevoel dat de uitdrukking Beter laat dan nooit hier nergens op slaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten