In het ziekenhuis vul ik een vragenlijst in. Of ik het bestaan nog zinvol vind, of ik anderen niet te veel tot last ben, of ik gevoelens van machteloosheid, drift of ergernis ervaar, of ik mezelf nog wel de moeite waard vind of dat ik misschien totaal verlamd van angst door het leven ga.
Eigenlijk komt het erop neer dat ik op een schaal van 1 tot 10 moet aangeven hoeveel behoefte ik aan zelfmoord heb.
Ik vind het een mooie vragenlijst. Sowieso dat ik nu op een rijtje heb waar een mens allemaal last van kan hebben en ik voor de verandering eens niet, maar in het bijzonder dat ik op een schaal van 1 tot 10 de afgelopen weken nul keer meer gehuild heb dan de weken daarvoor.
Dit feit vertel ik vol trots aan A. Haar reactie:
'Komt wel weer.'
Daar zit je dan met je goede score.
En indrukwekkende litteken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten