Geen indruk

De thuiskomst van het festival was niet optimaal. Het moment dat ik de tuin opliep viel een laatste tak naar beneden. Overdwars. Bovenop mijn gammele wilgenschutting. De man die ermee bezig was ging gewoon door met rukken aan de gigantische tak, ondanks mijn geroep om te stoppen en even voorzichtig te zijn.
Hij deed net alsof ik er niet was. Geen reactie. Geen woord.
De schutting kraakte en kreunde onder zijn geweld. Ik vermoed dat hij dacht: die tak gewoon door die wilgen trekken kost minder moeite dan tillen, dus hoppa.

Ik heb, dankzij het spirituele weekend, een nieuwe stadium van bewustzijn en daaruit voortvloeiend gedrag verworven. Ik werd pissig.
Het maakte geen indruk.
De man ging onverstoorbaar door met het schijt hebben aan eventuele schade aan mijn schutting. Iets wat eigenlijk totaal overbodig was, want zijn tak was er al af en hoefde alleen maar op een normale manier opgetild te worden.
Ik werd nog kwader.
Hij gaf nog steeds geen sjoege. Geen woord. Niets.

Ik heb me nu toch maar opgegeven voor een vervolgweekend.