Ik heb me vaak afgevraagd hoe hij eruit zou zien. In ieder geval flaporen. Dat was zeker. Aan de andere kant: een stem kopt in negen van de tien gevallen niet bij het uiterlijk.
Dat heb ik aan den lijve kunnen ondervinden toen ik tijdens een studentenbaantje een man aan de telefoon had die zo fantastisch klonk dat ik meteen wilde opzeggen om af te reizen. Voor de zekerheid vroeg ik eerst nog even of hij net zo leuk was als hij klonk. Dat beaamde hij. Ik kreeg visioenen.
De werkelijkheid was anders.
Vanavond zag ik tijdens het Prinsengrachtconcert voor het eerst wie er bij de stem van H vd B hoorde. Het klopt het precies! Zijn stem heeft humor en zijn hoofd ook. Helemaal op elkaar afgestemd.
Het is prettig te ontdekken dat er nog zaken zijn waarvan de uiterlijke schijn ook de innerlijke is, want het is toch net te vaak zo dat je denkt een Vermeer in huis te hebben, die dan uiteindelijk toch een Van Meegeren blijkt te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten