Zwart gat

Mijn werk bestaat tegenwoordig niet alleen uit het bijhouden van de politiek en daar zinnige zaken uit destilleren, maar ook uit bekentenissen uitwisselen met collega J. Deze bekentenissen moeten erg tot heel erg zijn.

J. staat op het perron te lezen in Spits! Tot ze even opkijkt. De trein, zo'n twee meter bij haar vandaan, sluit de deuren en rijdt verder.
'En nou niet denken dat ik zo'n interessant artikel las,' zegt ze, haar enige escape vrolijk om zeep helpend. 'Geen idee waar ik aan dacht. Niets. Een groot zwart gat.'

Daar worden we heel stil van. We mijmeren verder, denkend aan meer gevallen van totaal niets. Daarna proberen we de oorzaak van dit soort gaten te achterhalen. Het is ons niet gelukt.