The garden of Eden is niets vergeleken bij mijn tuin. Toch is er sprake van enige onrust. Het buurhuisje staat te koop. De vertrekkende buurman was er echt nooit en als hij er was aardig, en aan de andere kant heb ik een buur die er ook nooit is.
Ik kan doen wat ik wil. Op mijn kop staan, hoepelen, romantische en andersoortige avonden hebben, vrienden in bivakzakken onder de sterren laten slapen en dan in de ochtend koffie op zak brengen.
Maar nu zijn er de kijkers.
De buurvrouw aan de de andere kant van de te verkopen tuin is geweldig en een tikje misantropisch. We hebben ieder vanaf de eigen tuin kunnen horen wat de mensen van het huisje vonden. Het commentaar schalde luid over de heggen heen.
'Wat een teringzooi, plat die handel, ooo, die bomen moeten weg, dat huisje stort in elkaar, en hier moeten we ook nog voor betalen?!'
Het huisje is schitterend (1920) en inderdaad erg vervallen, maar ik zou er never nooit een sloophamer in kunnen zetten.
Ik kan doen wat ik wil. Op mijn kop staan, hoepelen, romantische en andersoortige avonden hebben, vrienden in bivakzakken onder de sterren laten slapen en dan in de ochtend koffie op zak brengen.
Maar nu zijn er de kijkers.
De buurvrouw aan de de andere kant van de te verkopen tuin is geweldig en een tikje misantropisch. We hebben ieder vanaf de eigen tuin kunnen horen wat de mensen van het huisje vonden. Het commentaar schalde luid over de heggen heen.
'Wat een teringzooi, plat die handel, ooo, die bomen moeten weg, dat huisje stort in elkaar, en hier moeten we ook nog voor betalen?!'
Het huisje is schitterend (1920) en inderdaad erg vervallen, maar ik zou er never nooit een sloophamer in kunnen zetten.
Vandaag kreeg ik een app van de fijne misantroop. Het kwam erop neer dat degene die het huisje heeft gekregen volgens haar het leukheidsgehalte van onze laan danig naar beneden bij zal stellen.
Opeens houd ik mijn niet-misantropische hart ook vast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten