De man van W wil ook zo'n tuin. W niet echt. Maar hij kwam wel logeren. Met hond, die ik tolereerde, zelfs een keer aaide (het beest wist niet waar hij het zoeken moest van geluk). Verder wist ik een Marokkaans toprestaurant op loopafstand - omdat ik weet dat W via de maag binnengehengeld moet worden -, liepen we op zondagochtend met hond naar de Bakkerswinkel om te ontbijten, en kwamen we live een egel tegen die ik niet had geproduceerd, maar hij kwam me wel goed uit.
(Hij leeft en is niet mank, al lijkt dat zo).
Ook werd ik wat toeschietelijker over zijn idee dat hij per se een houten hottub in mijn tuin wil plaatsen omdat hij in zijn blote reet met een fijn glas in maanlicht wil kunnen badderen. Hij heeft de plek al uitgekozen. Verder krijgt hij een stukje tuin om zijn kruiden te planten. En als klap op de vuurpijl gaf ik hem 's nachts een kruik. Kortom: ik was volkomen mezelf.
Maar dat was allemaal niet afdoende. Zijn man hoefde echter maar één opmerking te maken: 'Dan woon je weer in Amsterdam.' Toen was het beklonken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten