Er moest natuurlijk geslapen worden. De kaarsen flikkerden er lustig op los en op een gegeven moment - ik was de tijd allang kwijt - stopten de treinen met rijden en heerste er totale stilte.
Vanuit het bed hadden we zicht op het groen, geen gordijnen die onze blik hinderden. Ik lag de hele nacht wakker van puur geluk, en dat is niet verkeerd, behalve de volgende dag om een uur of drie.
En opeens besefte ik waarom ik zo intens genoot. Het is 'huisje spelen'. Alles wat ik als kind deed - boomhutten bouwen en er een wereld omheen fantaseren - werd hier werkelijkheid. In het klein. Alles beheersbaar. Die illusie. Op 28 m2.
Geluk is zoveel dichterbij dan je ooit had gedacht had dat voor jou was weggelegd. Gewoon de goede kant opkijken.
Amen.
2 opmerkingen:
"we"...? Je weet je verhalen altijd spannend te maken... Is dit een "cliffhanger" en lezen we snel meer, of heb ik gewoon niet opgelet en allang iets gemist...?
Nevermind, fijn om te lezen dat je zo gelukkig bent op deze plek. En ik vond je bootje ook al zo leuk. Mazzeldoos!
SmaX, JW
o-o
----
Dat wil ik ook wel even weten!
R
Een reactie posten