16-11-2011

Lichtjes langs de weg

De wekker gaat om kwart voor zes en ik vind het niet erg. Ik fiets door de kou en ik vind het prima. Het is nog hartstikke donker en ik vind het wel wat hebben.
Om half zeven sta ik vrolijk in veertig graden mijn lichaam alle kanten op te rekken. Anderhalf uur en ik vind het niet eens lang.

Ik ben hard op weg om verslaafd te raken. Dit zijn heel duidelijke voortekenen. Ik heb nog nooit van mijn leven uitgekeken naar sport. Het is absoluut vervreemdend.

En dan na afloop met S aan de koffie. Terwijl andere mensen moeizaam op gang komen hebben wij al een heel leven achter de rug. Alsof we opeens in staat zijn het dubbele uit onszelf en de dag te halen.   

Aan het einde van het jaar ben ik verlicht. Let maar op.

Geen opmerkingen: