Met E wandelde ik door schitterende herfstkleuren toen een vrouw ons tegemoet kwam die ik onmiddellijk herkende. Ik wist namelijk al dat ik haar zou tegenkomen. Dat klinkt bizar en dat is het misschien ook, maar als het gebeurt is het eigenlijk heel normaal.
Ze herkende me niet.
Ik vertelde dat we 29 jaar geleden bij elkaar in de klas zaten.
Er ging totaal geen lampje branden. Ze deed een stap achteruit om mijn enthousiasme wat te kunnen ontwijken terwijl ze mij intussen zeer afstandelijk bleef aankijken. Ik stelde haar nog voor aan E, die erg goed is in dit soort gevallen, maar zelfs dat hielp niet. Toen zijn we maar afgetaaid.
Conclusie: voorgevoel is erg leuk. Maar alleen voor jezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten