13-08-2016

Trieste klus

Het huis dat normaal gesproken uitpuilt van de kinderen, vrienden van die kinderen, en de ouders, was doodstil. Er stonden verhuisdozen hoog tegen de ramen opgestapeld. Nauwelijks licht in de woonkamer.
J gidste me door het huis. Of ik met mijn heldere hoofd even een plan kon opstellen over hoe dit aan te pakken. Ik knikte optimistisch. We begonnen op zolder. Bij de vierde kinderkamer zag ik al scheel.
Het lukte me zowaar om er structuur in te brengen. Toen gingen we als tornado's door de kamers. Het raam verdween volledig achter de dozen.
Onttakelen is een treurige bezigheid. Vooral als je bedenkt dat de onttakelaar hemelaal niet wílde onttakelen. 

Geen opmerkingen: