Het was kokend heet in de berging op de zolder van de schilder. Ik hoopte dat hij mijn hoofd niet glimmend zou vastleggen. Ik zat met mijn lippen iets gekruld anderhalf uur naar hem te staren. De vraag wie kijkt naar wie drong zich op.
Het raam stond open en vanaf een balkon verderop werd geschreeuwd.
'Hé, schildertje!'
De schilder constateerde: 'Jaloers.'
En:'We moeten dat naaktschilderen voorlopig maar achterwege laten.'
Ik bleef keurig in dezelfde positie zitten en kon me al die tijd een beeld vormen van mijn hoofd op het canvas. Dat dat een ander beeld was dan de werkelijkheid verbaasde niemand.
Het raam stond open en vanaf een balkon verderop werd geschreeuwd.
'Hé, schildertje!'
De schilder constateerde: 'Jaloers.'
En:'We moeten dat naaktschilderen voorlopig maar achterwege laten.'
Ik bleef keurig in dezelfde positie zitten en kon me al die tijd een beeld vormen van mijn hoofd op het canvas. Dat dat een ander beeld was dan de werkelijkheid verbaasde niemand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten