We appen onze woede over onze ziekte over en weer. Ik stel voor dat we een rondje 'in elkaar slaan' organiseren waarbij we hard hoeken. Liefst met ordinaire, onredelijke, blubberige bejaarden. Dat het vast oplucht als de kunstgebitten en stifttanden in de rondte vliegen.
De app van de andere kant blijft stil. Misschien was ze zo boos nog niet. Of in ieder geval op dit moment niet zo razend als ik.
Maar na een twee uur komt haar reactie:
Dat is als hardcore jazz in mijn oren, fijne!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten