Ik smeerde de afbeelding in met doorzichtige lak. Had het geduld 1 nacht te wachten om te zien of het krom trok, wat niet het geval was, en smeerde toen met heel veel plezier de hele tafel, die ik volgeplakt had met afbeeldingen, in met hoogglans.
Het bubbelde als een gek. Ik was er een hele middag chagrijnig van. Als ik me niet zo zorgvuldig had voorbereid was dat chagrijn er echt niet geweest. Dan had ik het kunnen verwachten. Ander verhaal.
Toen moest plakplastic de oplossing bieden. De verkoopster adviseerde zo breed mogelijk, terwijl ik neigde naar smal, want hanteerbaarder. Nee. Zo min mogelijk handelingen uitvoeren. Ze keek nog eens goed naar me.
'Mag ik je nog wat advies geven?'
Ik knikte timide.
'Het niet doen als je haast hebt. Als je 's avonds van die tafel wilt eten.'
Ik heb haar niet gevraagd hoe het kwam dat ze mij zo kristalhelder doorzag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten