Ik zit, duidelijk geconcentreerd, te werken als een gekke lucht mijn neus bereikt. Buiten zijn mensen bezig met het herstellen van de brug. Ik vind het opvallend hoe ver de geur van het afbranden van de verf reikt, maar werk rustig door.
Ik vergat het water dat ik had opgezet. Soms komt dat slecht uit in een werkproces, het opstaan, water opgieten, thee uitkiezen en weer verder werken. Je bent er meteen helemaal uit.
Op het fornuis staat een theedoek in de hens. Een deel hangt over het aanrecht en ongeveer de helft van de doek is al weggefikt.
Ik kijk er naar.
De laatste dagen heb ik een slaaptekort opgebouwd, maar toch. Als de boel in de hens staat verwacht ik nog wel een enigszins adequate reactie van mezelf.
Ik staar.
Bedenk nog tamelijk op mijn gemak wat er zal gebeuren als ik de heftig brandende doek op de houten vloer zal gooien.
Conclusie: dat is minder erg dan op het gasfornuis.
Ik grijp hem en gooi em op de grond en ga er een paar keer op staan. De rookontwikkeling is enorm. Dan pas zie ik de fles water die gewoon voor het grijpen staat.
Water erop. Nog meer rook. Geen vuur.
Wie heeft toch die belachelijke uitspraak bedacht? Die zou ik graag eens willen spreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten