Ik spreek P. Over van alles, maar vooral (dus) over het leven.
Zij is niet op mijn boekpresentatie geweest en ik beloof haar een exemplaar van Russisch water. Dat vindt ze een goed idee, ook al heeft ze er zelf al een in huis gehaald. Ze koppelt wel meteen een voorwaarde aan de toekomstige gift.
'Ik wil een opdracht. En geen flauw gezever, recht uit het hart.'
Ik krijg de slappe lach. Bij het dankwoord, waarvan ik weet dat ze het heeft gelezen, staat dit:
"Voor P, die mij door al mijn verhalen loodst, maar ook mijn werk stimuleert, steunt en bekritiseert op onnavolgbaar lichtlieve wijze. Dank. Vooral voor het eerste."
Dat moet dus nog net even wat rechter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten