E blogt. Elke dag. Ik heb per ongeluk ontdekt dat ze mij gebruikt. Mijn missers dan.
Tijdens de wijn op het terras vertelde ik in een vlaag van destructieve openheid dat ik me altijd eerst moet invechten bij haar. Zeker een half uur. Dat heeft ze geblogd. Inclusief mijn vertraagde conclusie dat ik dat natuurlijk nooit had moeten vertellen. Dus pas ik op mijn woorden. Maar niet genoeg, want ik vertel het haar. Dat ik oppas.
'Maar ik schrijf altijd over jou als ik je heb gezien.'
Dat moet ik even laten bezinken.
'Je maakt het ook zo mooi af,' zegt ze.
Ik laat het tot mij doordringen. Ik maak zo mooi af. Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd. Ergens verlaat ik vrolijk het terras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten